still love | texting

30. text

Uzun aradan sonra merhaba!☀️

Voleybol maçına çıkacaktık ve ben çok gergindim. Takımdakileri germemem gerekiyordu bir kaptan olarak ama elimde değildi. Aynadan formamı düzeltip kızlara döndüm.

" Takım buraya toplanır mısınız?" dedim biraz sesimi yükselterek. Onaylayarak yanıma gelip beni dinlemeye başladılar. " Bugün bu maçı kazanıp, kazanamamamız önemli değil. Hep dedim hep diyeceğim sahaya her şeyimizi bırakana kadar yılmayacağız. Sonunda olur veya olmaz. Ben size güveniyorum." deyip tek tek gözlerine baktım. Yüzlerinde güzel bir tebessüm oluşmuştu.

" Bize senin gibi kaptan göndermiş Allah. Kazanmama şansımız var mı kızım?!" dedi arkadan Ezgi bağırarak herkese gazı verip  tezahüratı başlatmıştı. Ben de gülerek onlara katıldım. Kızlara aşıktım. Her şeyi yapabilme gücümüz, yeteneğimiz vardı kesinlikle. Sahaya çıkmak için koçu bekliyorduk. Heyecandan karnım ağrıyordu ve Ege'yi görmek istiyordum. Eminim salondaydı ama maça çıkmadan önce görsem iyi olurdu hani. Bileğimdeki kırmızı ipi tutup oynamaya başladım. Geçenlerde Ege bir sokak satıcısından almıştı. Gülümsedim. Rüyada gibi hissediyordum ama gerçekti. Biz sevgiliydik.

" Kızlar hadi çıkıyoruz." diyen Tansu Hoca'nın sesiyle kendimi toplayıp omuzlarımı dikleştirdim. Derin bir nefes alıp ilerlemeye başladım. Rakip takım sahadaydı. Bu okulun kızları fazla cazgırdı. Umarım maç sonunda olay çıkmazdı. İstisnasız her oynadıkları okulla kavga edebilme özelliklerine sahiplerdi çünkü. Hepimiz bölgelerimize geçmiştik. Hakemin başlatmasını bekliyorduk. Tribünler fazlasıyla doluydu. Gözlerim Ege'yi ararken bana gülümseyerek bakan sevgilimi görmüştüm. Aynı gülümsemeyle ona karşılık verdim. Caner'in heyecanla arkadan el sallamasına bakıp  gülerek el sallayıp önüme döndüm.

Hakemin düdüğüyle maç başlamıştı.

~

Maç bitmişti. Kazanmıştık!  Zorlu geçmişti ama gerçekten harika oynatmıştık. Rakip takımla selamlaşmaya gidiyorduk şimdi. Yürürken kafamı tribüne çevirip Ege'ye bakındım. Caner ile ayaklanmışlardı. Caner'e birşeyler söyleyip gönderdi. Sonra sahaya doğru inmeye başladı. Kafamı çevirip kaptana elimi uzattım. " Çok zevkli bir maçtı. Harika bir oyun oldu." dedim kısaca tebessüm ederek. Galiba kızın adı Aylin'di. Yüzündeki ufak bir tebessümle konuşmaya başladı.

" Gerçekten çok zevkli ve çekişmeli bir maç oldu. Tebrik ederim takımınızı." dedi. Arkadan bir kız " İpek seni sevgilin baya iyi çalıştırmış herhalde. Önceki maçlarda bu kadar iyi miydin sen? Bir havan olmuş." iğneleyici bir sesle konuşarak bana doğru geliyordu. Sakin ol İpek. Samimiyetten tamamen uzak bir gülüşle " Galiba senin de sesin mafyadan bozma sevgilin olduktan sonra çıkmaya başladı bebeğim." dedim sakince. Benden böyle bir atak beklemediği aşikardı. " İpek, ne oluyor güzelim?" diyen Ege'nin sesiyle arkamı dönüp " Sorun yok sevgilim biri kaybetmeyi kendine yedirememiş haddini bildiriyorum. Geliyorum çantamı alıp hemen." dedikten sonra soyunma odasına ilerlemeye başladım. Tam o esnada bana laf atan kız kolumu tutup kendine çevirdi. Kolumu sıkarken aynı hızla kolumu çektim.

" Sen kime had bildiriyormuşsun be! Sana bu şehri dar ederim kızım. Ayağını denk al, karşında kim var biliyor musun sen?"

Hayatta en nefret ettiğim şey birinin bana izinsiz dokunmasıydı. Sinirden kızardığımı hissediyordum. Sinirlenip tam öne atılacağım sırada birinin beni kollarına almasıyla kulağıma gelen nefes sesine odaklandım. " Hiç kendini böyle durumlara sokma güzelim. Konuşsun dursun, kendini yormana bile değmez. Beraber çantanı alalım ve yemek yemeye gidelim. Çok acıktım." diyen Ege tarafından tamamen etkisiz hale getirilmiştim. Bu işi biliyordu. Sesimi çıkarmadan elinden tutup soyunma odasına ilerlemeye başladım. Bu benim konuşamadığım zaman yaptığım kaçış şekli olmuştu artık. Elini tutup uzaklaşmak. Laf atan kız ortada kalakalmıştı, boşa olay yarattığını anlamıştı bence. Salondaki uğultular biz yürürken daha çok artmaya başlamıştı. Umrumda mıydı? Asla. Yanımda Ege vardı ve her şey güzeldi.

Ege varken her şey çok güzeldi.

Yorumlarınızı bekliyorum.💜