Paradisiacal/Kaisoo

One

Bu fic soonunseftalisi 'nin muhteşem editinden esinlenerek yazılmıştır. Ana konusunu değiştirmeyeceğim ve edite sadık kalacağım. Eğer merak eden olursa Instagram'da daki ismi buradaki ile aynı.

Keyifli okumalar~~

"Uzun zamandır beklediğin ilk görevini sonunda alıyorsun. İlk görevin olduğu için seni çok zorlamayacağız. Hatta iki ay kadar zamanın da var. Bu zaman çoğu kişiye verilmez Jongin, değerini bil."

Jongin hafifçe gülümsedi ve başını salladı "teşekkür ederim." "İsmi Doh Kyungsoo. On sekizinde, aile içi şiddet ile büyüdü. Annesini yeni kaybetti. Büyük bir depresyonun pençesinde. Onun kaderinde canına kıymak var. Bunu gerçekleştirmesini sağlamak ise sana kalıyor."

"Unutma Jongin, görünür olacaksın. O yüzden çok fazla ışınlanma, veya aniden yok olma." Başını olumluca salladı tekrar Jongin.

Baş melek hafifçe gülümsedi. "Şimdiden kolay gelsin. Umarım en kısa sürede halledersin." Tam arkasını dönüp gidecekken sordu Jongin. "annesi neden ölmüş?" "Babası, döve döve öldürmüş."

Jongin içini saran sıkıntı ile yutkundu. "Pekala, gidiyorum." Büyük kapıdan aşağı bıraktı kendini hızla. Diğerlerini izlemek için inerdi arada sırada dünyaya. Çoğu çaylaktan daha cesurdu bu yüzden.

Gözlerini aralandığında küçük bir evin önünde olduğunu gördü. Yavaşça inceledi. Dışarıdan, harap duruyordu.

Boyası dökülmüş, bahçesinde olan bir kaç yeşillik solmuştu. Yerdeki taşların bazıları kırık döküktü. İçinden geçirdi Jongin. Öldükten sonra yeni hayatın için sana çok borçlu olacağız Doh Kyungsoo.

Kapının aralandığını gördüğünde hızla kendini kapının yanındaki duvara gizledi. Kısık bir kaç hıçkırık sesi duydu sonrasında. "Nasıl gidecek bir yerim dahi olmaz?" Diye mırıldandı titrek bir ses.

Hafifçe eğildi ve baktı kapının aralığından hafif kısa boylu, kumral saçlı zayıf bir gençti evin önündeki tek merdivende oturan Kyungsoo.

Yüzünü inceledi hızlıca. Kaşında, dudağında kabuk tutmuş yaralar vardı. Yüzünde ise acılı bir ifade. Elinde yanan sigarasını unutmuş gibi görünüyordu.

Hisslerine odaklandı Jongin. Çok acı çekiyordu. İçinde beliren his ile hızla ayrıldı duvarın ardından. Kyungsoo'nun bakışları anında onu bulduğunda gözleri buluştu.

Jongin ilk kez bir kalbi olduğunu hissediyordu. İlk kez heyecanlanıyor, duraksıyordu.

"S-siz kimsiniz?" Diye sordu Kyungsoo. Böyle bir adam görmemişti daha önce buralarda. Üzerini inceledi hızla, düzgün bir takım elbide vardı üzerinde. İçinden böyle yakışıklı birini daha önce görseydim anımsardım diye geçirdi bir kaç saniye.

Jongin bir adım attı ve kapıdan içeri girdi. "İsmim Jongin, buradan bir ev aldım. Onu görmeye gelmiştim. Sizi görünce duraksadım. İyi misiniz?" Hızla kuruladı yüzünü Kyungsoo. Mahalleye fazlaca rezil olmuştu zaten.

Acıyarak bakıyordu herkes ona. Bir insanın daha ona acımasını istemiyordu. "İ-iyiyim. Sadece zor bir gün." Jongin hafifçe gülümsedi. Kyungsoo'nun sigarası yana yana bitmişti. Cebinde bir sigara olduğunu hayal ederek elini cebine attı Jongin.

Paketi cebinden çıkardı ve hızla uzattı Kyungsoo'ya. "Seninki bitmiş gibi görünüyor." Kyungsoo şaşırdı ama reddetmedi. "Teşekkür ederim." Jongin diğer cebinden de bir çakmak çıkardığında hızla yaktı sigarasını.

Derin bir nefes çekti içine. Sonrasında ise karşısında duran ve kendi sigarasını yakan adama baktı. Hafifçe yana kaydı. "Oturmak ister misiniz?"

Yavaşça bıraktı kendini Jongin Kyungsoo'nun yanına. Bir kaç saniye sessizce içtiler sigaralarını. "Siz isminizi söylemediniz." Dedi sonrasında bilmiyormuş gibi.

Kyungsoo derin bir nefes çekti içine. Babasının ona verdiği bu isimden bile nefret ediyordu. Ama kullanmak zorundaydı.

"İsmim Kyungsoo." Yanında oturan adamın uzattığı eli sıktı samimiyet ile. "Tanıştığımıza memnun oldum Kyungsoo." Diye mırıldandı Jongin.

"Bende" diye mırıldandı Kyungsoo Jongin'in parlayan gözlerine bakarken.

Kyungsoo bu gecenin ve bu dakikların hayatını tamamen değiştireceğinden habersiz ilk gülümsemesini vermişti Jongin'e.

Jongin ise iç çekmişti karşısındaki gencin güzel küçük tebessümüne.

İçinden geçirmişti Jongin.

'İki ay içinde ölecek biri için fazla güzelsin Doh Kyungsoo.'