İMAMIN KIZI -LEZ

yirmi

Saliha: Apartmana in iki dakika.

Mesajı okuduğumda kaşlarımı çattım. Çayı kafama dikerken çoktan ayağa kalkmıştım bile. Abim bana bir bakış attı.

"Nereye?"

"Benim ayıcık apartmana in diye mesaj atmış, gidip bakayım." dedim üzerimdeki hırkanın önünü kapatırken.

"Hayırdır.." abim söylenmeye devam ederken görüntülü konuştuğu arkadaşı onun ayısı kim falan diye sormaya başlayınca abim ona sırıtarak anlatmaya başladı.

"Biraz sessiz konuş. Anası babası duyacak." diye uyararak balkondan çıkıp salona girdim. Kapının önüne gidip ayakkabımı giyindim. Anahtarımı da alıp dışarı çıktım.

Merdivenlerden aşağı hızlı hızlı inerken Saliha'yı apartmanın duvarına yaslanmış elinde bir poşet ile durduğunu görünce aşağı doğru inerken daha çok kaşlarım çatıldı. O da bana dönmüştü.

"Ne oldu lan?" diye sorduğumda yaslandığı yerden ayrılıp beni süzdü. Ardından doğrulup, ben yanına gelince bana poşeti uzattı.

"Sana hediye aldım..." şok ile gözlerinin içine baktım. Bir poşete bir ona bakarken o düz bir ifade ile bakmaya devam etti.

"Oha!" dediğimde poşeti yeniden uzattı. Elimi yavaşça kaldırıp poşeti aldığımda hala inanamıyordum.

"Yeter ağzını kapat." dediğinde saniyesinde ağzımı kapattım ve 'tak' diye bir ses çıktı. Poşete bakarken gülümsedim ve poşeti açtığımda inanamaz bir şekilde yüzüne baktım.

"Gerçekten de okul pantolonu mu aldın bana?" dediğimde sırıttı ve kafasını salladı.

"Evet." hafifçe çıkardığım pantolonu geri içine tıktım.

"Giymiyorum." dedim inatla. "Salak benim sanki almaya param yok muydu? İsraf lan israf."

"Giyeceksin." dedi anında yerinden kıpırdanıp işaret parmağını bana uzatırken.

"Hayır."

"Ya lütfen amına koduğum. Tamam konu para falansa sen sonra bana ödersin. Yeter ki giy." dediğinde para istemediğini biliyordum. Zengin olmasa da bonkör biriydi. Ve bunu içinden geldiği için yapıyordu, hava atmak için değil. Benim de para konusunda takıntılı olduğumu biliyordu.

Gözlerinin içine baktığımda, derin bir nefes verip kafamı salladım. Anında gülümsedi. Manyak, gidip pantolon alacak kadar takmıştı bu duruma.

"Bedenimi nereden biliyorsun?" omuz silkti.

"Göz kararı aldım." dediğinde mallığına gülümsedim.

"Gel öpeyim seni." dediğimde bu sefer hiç itiraz etmeden yaklaştı. Tatlılığı ile kanım kaynarken ben de ona daha çok yaklaştım.

O bana yan bir şekilde dururken yanağını hafifçe uzattı. Gülümseyerek kafamı biraz eğip yanağına büyük bir öpücük kondurdum. Daha sonra yetmeyince biraz daha altını bir daha öptüm.

O da kafasını çevirip hızla benim yanağımı sıcak bir şekilde öpünce öylece kala kaldım. Kalbim hızlı hızlı atarken o normal bir şeymiş gibi davranmaya çalışıyordu ama boynu kızardığında utandığını anlamıştım.

"Neyse ben babam gelmeden gideyim." dedi ve bana bir bakış atıp elini ensesine atarken hızla kapıya doğru yürüdü.

O kapıyı çarpıp çıkarken, ben onun arkasından heyecandan ölmüş bir şekilde bakıyordum. Daha önce erkeklerle bundan daha fazlasını yapmıştı ama hiçbirinde utandığını hatırlamıyordum. Kendi kendime gülümsedim.

Sarhoş bir şekilde yukarı çıktığımda direkt olarak odaya çıktım ve yatağıma mal mal gülümseyerek oturdum. Birkaç dakika duvara salak salak gülümseyerek baktığımda, aptal aşık gibi davrandığımı fark edince kafamı hızla salladım.

İyice mal etmişti bu kız beni, elimdeki poşete bakıp ayağa kalktım ve eşofmanımı çıkardım. Aldığı pantolonu poşetten çıkarıp ilk önce elimde bakıp daha sonra üzerime geçirdim. Ve tam anlamıyla üzerime oturmuştu. Ne eksik, ne fazla. Sırıtarak telefonu elime aldım.

Umay: Gözünün kararı da baya iyiymiş. (18:04)

Saliha: Öyledir. (18:22)

Umay: Gözünle ölçüm yapmışsın baya.

Saliha: Haha.

Umay: Neyse, kampa gelecek misin?

Umay: Aslında mecbur gidiliyor da Cevdet amcanın işi belli olmaz diye senden çok emin değilim.

Saliha: Vermezdi kamp gibi antin kuntin şeylere.

Saliha: Ben de köy okuluna gidiyoruz, camiiye falan yardım edeceğiz dedim. İzin verdi.

Umay: Vay şerefsiz vay.

Saliha: Kader geliyor mu?

Umay: Evet.

Saliha: Oh yine sağlamdasın #çokşükür

Umay: Ayı.

Saliha: Yılan.