SARUHAN( HÜKÜMDAR SERİSİ 4)

■7■

Taslakta ki bölümdür.

Önceden yazılmıştır.

İyi okumalar

■■■■■■■

ELİF KALENDAR 

| 17 YIL ÖNCE  |

Çarpan şimşek kapalı duran perdenin içinden sinsice küçük odaya sızdığın da geceyi aydınlatan ışık bir çok kişiyi yatağın da uyutmamaya yemin etmişti.

Tekli koltukta oturan genç kadın elinde duran fotoğrafa gözü yaşlı baksada için de ki ateş onu küle çevirecek kadar acıtıyordu.

'Murat' göğüsüne sıkı sıkıya bastırdığı küçük resim sevdasına olan acı siteminden başka bir şey değildi.

Mavi gözleri usulca sol tarafta kalan küçük yatağa deydiği vakit gözü yaşlı yüzünde buruk bir tebessüm ev sahipliği yapmıştı.

'Elifim..baban gelecek kızım az sabır'

Dudaklarından çıkan kelimelerle kendisi bile inanamazken umut etmekten durmayan kalbi hızlıca nabzını yokluyordu.

Kucağın da duran telefonun çalmasını dakikalardır beklesede kaderi yüzüne gülmez gibi koca evde gürleyen gökyüzü dışında tek ses yoktu.

Oturduğu koltuk onu içten içe rahatsız etsede yatakta uyuyan evladı süreki ağlayarak uykusundan uyanıyordu.

Hani derler ya çocuklar hisseder diye..sanki kızı da birşeyler biliyor gibi durmadan babasını sorup duruyordu.

Elif..konuşmayı pek sevmeyen kızı saatlerdir başında durmadan merakla sorular soruyor bıkmadan usanmadan cevap bekliyordu.

İnce parmakları küçük bedenin gecenin karanlığına meydan okuyacak kadar göz alıcı siyah renkli saçlarında gezdirdi.

'Anne' uykulu olsada mağrur bakışlarıyla gözlerinin içine bakan kızıyla yanağından süzülen damlaları el çabukluğuyla sildi.

"Efendim kızım" titreyen sesi az önce ki hıçkırıkların ardında kalan kalıntısıyla dudaklarından çıktığın da gözlerini kızından kaçırdı.

"Babam hala gelmedi mi ?"

İnce parmakları kızının geceye meydan okuyacak kadar koyu olan saçlarını okşadığın da titrek bir nefes vermişti.

Saatler gide gide tükenirken evladına verecek cevaplarda bir türlü aklına gelmiyordu.