ÇIĞLIĞIN NİNNİSİ ( Ara Verildi )

7.Ek Bağrına

7. Dökülmüş Hislerin Kesik Nefesi

Gün ışığı örtülü gözkapaklarıma sivrilmiş bir ok misali çakılmıştı.Dün gecenin acısı şişmiş gözlerimin altında saklanmaktaydı.

"Lorin, Lorin,Lori..." Diye sesleniyordu Baran ,ardı ardına ama fısıltı gibi .
"Uyan abla..."

Kulağımın eşiğindeki fısıltının bir rüya olmadığını anlayacak kadar bilincim açıldığında kaşlarımı çatarak gözlerimi araladım.

Baran'ın kireç kesmiş yüzündeki şaşkınlığı gördüğümde tutulmuş bedenimi haraket ettirdim.

Dün gece yani Dua'nın doğum gününde sırtımı yatağa yaslayıp odanın ortasına oturup kalmıştım.Baran da dizlerime yatıp ilk kez ondan gizlemeden yaşadığım acıyı gece yarısına dek  paylaşınca öylece uyuyakalmış olmalıyız.

Baran başını dizlerime yatırdığı için hiç kıpırdayamamıştım.Birden hareket edince yüzüm acıyla buruştu ve içi kızarmış gözlerimle ona bakarak " Sabah namazına yetişemedik mi Baran?" Diye sordum.

Baran dört parmağını birden dudaklarıma kapattı.Gözlerini ardımdaki yatağa kilitlemişti. " Sana çok ağlama demiştim Lorin."Yüzünde gittikçe büyüyen bir şaşkınlık vardı .Ve garip bir şekilde hâlâ fısıldamaya devam ediyordu.Ellerine asıldığımda parmakları içindeki yüzümü yavaşça omzumun üstüne çevirdi."Onu sende görüyor musun ? Yoksa ben rüya mı görüyorum?"

Yatağımda uzanan kadını gördüğümde
dizlerimin üstüne çekilmiş olan bedenim birden kaskatı kesildi .Kanımın çekildiğini hissediyordum. Baran dudaklarımı saran parmaklarını çekerken  onunla göz göze geldim.

Gözlerinin içindeki yansımamam onun kadar soluk duruyordu.

İkimizde yatağımda uyuyan o garip kadını tanıyor olmaktan korkmuştuk.Ya da yanılıyor olmaktan.

Yatağımda ki kadına yeniden baktım,iİçimde bir şeyler titriyordu.Baran'la neredeyse aynı anda doğrulduk. Yatağın iki yanına yavaş yavaş adımlar atarak yürüdük.

Gözlerimizi  kırpmadan yatağın orta yerindeki inanılmaz kadını tepeden tırnağa inceliyordum. Detayları siyah kadifeden yapılmış geneli deri olan ,mini bir elbiseyle sırt üstü uzanmış , çapraz bir halde dizlerine dek uzanan platform topuklu botlarını üst üste attığı gibi ince uzun parmaklarını da karnının üstünde birleştirmişti.Geceden bile siyah denecek kadar koyu saçları tıpkı bir masalın prensesine ait gibi duruyor olsada dört bir yanında ki sadece uçlarında maviyi hatırlatan lacivert ışıltılar güzelliğine ürkütücü bir hava katıyordu .

Belirgin kas yapısının altındaki kirpikleri üst üste kapanmışken dahi yukarı doğru derin bir şekilde kıvrılmıştı.Siyahın beyazla meç edilşini anımsatan çok sıcak bir ten rengi vardı . Üst dudağındaki ince kıvrım uykusunda dahi kibirli güzelliğini alkışlayacak kadar kadınsı duruyordu.

Ve hafızamı zorlarken bulduğum her detayın yanında bu kadın yirmi dört kez susarak bana bağırıyordu.

"Delirmiyorum değil mi Lorin ?"
Baran  ıslanmış gözlerime bakarken ellerini sertçe saçlarından geçirdi.Gözleri yatağımda uzanan kadının yüzünde dolaşıyordu
" Şuan senin yatağında," sol eliyle kızı işaret etti ve sesini artık zapedebildiği söylenemezdi. " Çocukluğumuzda kalmış Dua'mızı anımsatan, akıl almaz  bir kadın yatıyor değil mi?"