ÇIĞLIĞIN NİNNİSİ ( Ara Verildi )

11- Mürekkep Ağlarsa

Merhaba sevgili okurum bölüm için düşüncelerini yazmayı unutma .

'Bilme '

2 Gün Sonra Alacakaranlık'ta

Karanlığın en çok olduğu saatte gün doğmaya hiç olmadığı kadar yakın olurmuş ya tam öyle bir vakitte , günlerdir anlam veremediğim bir baş ağrısı ile ona hiç olmadığım kadar yakın hissediyordum .

Halbuki burada değildi . Saçlarım ve üstüm böylesine açıkken zihnimde dahi çok uzaklara giderdi .Ama neden bilmiyorum, günlerdir zihnime bir şimşeğin sesinden evvel düşen saniyelik resmi gibi çakılıp duran anları ile sürekli benimle gibi olmaktan fazlasıydı ,sanki hayati bir organım olmuştu ; öyle ki kalbim durabilirdi yani kalbimi uğruna feda edebileceğim kadar hayatiydi.

Bana o gece ne oldu , bilmiyorum; bilmeyi istemiyorum.İçimde yeteri kadar devleşmiş o huzursuzluk tamamen dört bir yanıma oturmuşken daha fazla sorgulamaya devam edersem sonunda hıçkırıklar içinde hatırlamadığım anlara ağlamaktan fazlasını başıma getirmekten korkuyorum .

Saf neyim varsa biraz kirlenmiş hissetmek o kadar acı ki sanırım bu gölgeyi kaldıramıyorum .Otel odasının kapısı ağır ağır çalınana dek cama yaslı gövdemi sergilediği yerden oynatmaya niyet etmemiştim.Açıkcası kapı ısrarla çalmaya devam etmeseydi ve sorumluluğumda olan küçük bir kızım olmasaydı ,beni rahatsız etmemeleri için tembihlediğim insanların rahatsızlığı pekte umrumda olmazdı .

Bacaklarımı zar zor toparlayıp ısrarla çalan kapıya gitmeden evvel üstüme alacak bir şeyler için odada göz gezdirmeye başlamıştım ki Dua 'nın net sesi "Lori-" diye seslendi ." Giymek için her neyi arıyorsan vazgeçte aç şu kapıyı,ağaç oldum."

"X ışınlara sahip gözleri de var ." Diye mırıldandım sitemle.Kapının arkasına geçip kilidi açtıktan hemen sonra kulpu aşağı indirdim . Henüz kapının ardında dururken Dua sivri uçları olan ayakkabısı ile kapıyı iyice itip beni bile bile duvarla kapı arasında sıkıştırdı.

Afallamış ellerim hızla doğrulup kapıyı ileriye iterek yüzümü korudu .

"Ah pardon ablacım." Dedi gülerek omuzlarında kürkü yere atıp içeri girerken .

"Pekte bir hata gibi durmuyordu." Dedim kapıyı iki elimle iterek sertçe kapatırken.

"Yanlışlık değil , espiri." Dedi odanın içine topuklu ayakkabılarının tıngırtısını yayarken .

"Hiç beceremiyorsun." Dedim burnumu İstemsizce çekerek.

Üstünde maskülen bir takım elbise vardı .Geniş ceketinin tek düğmesini açtığı gibi gözlerimi kaçırdım.Çünkû karın kaslarının başladığı yerden kasıklarına dek sarılan ipli çamaşır dekoltesine doğru çırılçıplaktı.

Bu nasıl bir takımdı ?

En iyisi açtığı düğmeyi kapatıp kalçalarına zar zor ulaşan o pantolunun eksikliğini derhal kendine üç dört beden bol gibi duran o ceketle örtmeliydi .