KAÇAMAK (+18)

Çift Çizgi

Akşam olmuştu Atlas ile konuşalı saatler olmuştu. Biraz sakinleşmeyi başarmış gibiydim ama hala elim ayağım titriyordu,ne yapacaktım? Atlas nasıl bir tepki verecekti çok korkuyordum. İstemeyecek işte bizi, çok erkendi bunun için çok. Düşüncelerimi bölen kapı zili oldu annemin geldiğini düşünerek kapıyı açtım ama karşımdaki annem değil Atlas'tı ve kapıyı açar açmaz direk beni kendine çekip sarıldı, ardından kapıyı kapattı.

"Ne oldu benim güzelime? anlat hemen."

"Bir süre sadece böyle kalsak. Bunu çok özlemişim, seni çok özlemişim ben Atlas."

Onu o kadar çok özlemiştim ki, stresten ve telaştan bunu ona dokunduğumda hissedebildim. Kolları o kadar şefkatli sarıyordu ki beni keşke sonsuza kadar burada kalabilseydim. Bende kollarımı boynuna sardım ve o çok sevdiğim saçlarını okşadım,hala ellerim titriyordu ve o bunu farketti.

"Hadi gel oturalım anlat bana ne olduğunu,birlikte her şeyi çözebiliriz sen yeter ki anlat Kumsalım."

Sadece "Çözemeyiz, Atlas." diyebildim ve gözümden bir yaş süzüldü.
Hemen yanıma gelip göz yaşımı sildi ve konuşmaya başladı.

"Kahretsin Kumsal! Karşımda ağlıyorsun ve ben hiç bir bok yapamıyorum. Benim yüzümden mi oldu bak kendimi asla affetmem!"

"Hayır Atlas öyle bir şey değil yani evet sen yaptın da öyle yapmadın yani şey..."

Of nasıl anlatacağım ben şimdi bunu ya birde masum masum kendinin bir şey yaptığını sanıyor, yani teknik olarak o yaptı zaten ama ay neyse ne diyorum ben?

"Kumsal ne saçmalıyorsun ne yaptım ben sana?"

"Atlas ben-"

"Kumsal delirtme beni, evet sen?

Artık kaçmanın bir faydası yoktu ben söylemeden buna bir çözüm bulamazdık,derin bir nefes aldım ve olan oldu.

"Ben hamileyim galiba" kelimeler ağzımdan çıkar çıkmaz korkudan gözlerimi kapattım ve vereceği ağır tepkiyi bekledim.

Uzun süre bir sessizlik oldu ve bu sessizlik boyunca gözlerimi açmaya korktum ama birden duyduğum çığlıklardan çekinerek gözlerimi açtım.

"Baba oluyorum lan!"

Ve birden ayaklarım yerden kesildi. Atlas beni havaya kaldırmış döndürüyordu.

"Atlas dur başım dönüyor"
Düşündüğünün tam aksi olmuştu ve kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. Bu ne böyle her şeye ağlayacakmıydım ben? Hormonlardan olsa gerekti. Havada dönerken gözlerimden yaşlar süzülüyordu ve Atlas beni döndürdükçe etrafa yayılıyorlardı. Atlas birden durdu ve beni yere indirerek

"Hasss bir yerini mi acıttım yoksa güzelim neden ağlıyorsun? Hay elimin ayarına ben"

Birden gülmeye başladım ve şu an deli gibi gözğktüğümün gayet farkındaydım ama hormonlardan hep ya hormonlardan. Sadece

"Sevindin mi gerçekten?" diyebildim.

"Sevinmek mi? Güzelim benim elimde olsa bütün dünyaya benden çay diye sesleneceğim şu an."

Söylediğiyle birlikte iyice bağıra bağıra kahkaha atmaya başladım ve aynı zamanda hala gözlerimden yaşlar süzülüyordu,onu böyle görmek beni o kadar rahatlatmıştı ki sanki omuzlarımda dünyanın yükü varmış da o gelip benim yükümü sırtlamış gibiydi.

Atlas "Kumsalım ağlıyormusun gülüyormusun anlamadım ama sanırım biraz daha böyle durursak bende mutluluktan ağlayacağım ve inan bana bu bana hiç yakışmaz." diyerek ufak bir kahkaha attı ve bende tam ona gülümseyerek karşılık verecektim ki birden midemin çok fazla bulandığını hissettim. Yüzümü ekşilterek elimi ağzıma koydum ve hızlıca lavaboya doğru koştum. Ayak seslerinden işittiğime göre Atlas'ta peşimden koşuyordu.
Klozetin kapağını kaldırdım ve eğildim tam o sırada Atlas elleriyle saçlarımı toplar gibi yaparak tuttu. Şu an midemdekileri boşaltıyor olmasaydım büyük ihtimalle yoğun duygu patlamasından ağlıyor olurdum. İnanın bana şu an bu hareketi bile beni duygulandırdı.

"Kumsal, iyimisin güzelim?"

Hafif öksürerek "İyiyim iyiyim bir şeyim yok." diyebildim güçlükle.

"Kalk hadi Kumsal çabuk hastaneye gidiyoruz."

Tekrar öksürerek boğazımı temizlemeye çalıştım ve "Saçmalama Atlas hem annem hastanededir onun daha haberi yok, hem de hiç bir şeyim yok normaldir bunlar herhalde hamileyim ya."

O kadar garipti ki hamileyim demek kendimi çok değişik hissediyordum.

"İnanamıyorum ya resmen baba olacağım."

"Atlas kaptırmasak mı kendimizi anneme nasıl açıklayacağız hem bittik biz."

Atlas gülümseyerek beni lavaboya götürüp suyu açtı ve bir eliyle saçımı tutup bir eliyle yüzümü yıkamaya başladı.

"Anlatacağız annene açık açık Kumsalım ve en yakın zamanda evleneceğiz. Eminim annen de evleneceğimizi duyunca bunu anlayışla karşılar."

Evlenmek, ne kadar da kolay söylüyordu evlenmek kelimesini. Peki söylediği kadar kolaymıydı gerçekten?
Hiç sanmıyorum ama bir şekilde atlatacağız. O benim yanımda olduktan sonra her şeyi atlatabilecek gücüm var.

Atlas ile yaklaşık 2 saattir salonda oturuyoruz ve Atlas bana bebekmişim gibi davranıyor. 10 saniyede bir, bir şeyler istiyormusun diye soruyor ve arkamdaki yastığı değişik şekillere sokuyordu. Arada da karnımı okşayıp seviyordu,koskoca Atlas Ateş oğlu'nun bu hallere düşeceğini kim tahmin edebilirdi ki?

Anahtar sesi gelmeye başladı ve birden karnıma değişik ağrılar saplandı, yüzümü düşürdüm. Atlas'ta farketmiş olacak ki yanıma yaklaşıp avucunun içiyle yanağımı okşadı ve "Halledeceğiz güzelim" diyerek kulağıma fısıldadı.
Fakat yine de pek rahatlamış değildim. Güç almak istermiş gibi oturduğum yerden Atlas'ın elini kavradım ve sıkmaya başladım oda güven verircesine bana şefkatle bakıp gülümsedi.

Annem içeriye girdi ve Atlas'ı uzun zaman sonra ilk defa görünce yorgunca da olsa gülümseyip "Hoş geldin Atlas oğlum." dedi ve karşı koltuğa oturdu.
Annem benim halimi görünce hemen bir şeyler olduğunu anlamıştı ve "Ne oldu Kumsal kötü bir şey mi var?" diye sordu.

"Evet, bir şey var anne ama kötü mü iyi mi bilmiyorum ona sen karar vereceksin?"

Annem anlamayarak kaşlarını çattı ve dik dik bana baktığı sırada Atlas konuşmaya başladı.

Atlas'ın annemle konuşmaya başlamasından bu yana 20 dakika falan geçti ve tane tane anneme sakince açıkladı, ben ise o sırada tedirgin bir şekilde bir yandan dudaklarımı kemiriyor bir yandan hala hiç bırakmadığım Atlas'ın elini sıkıyordum.

Annem tam tahmin ettiğim gibi hamile olduğumu duyunca deliye döndü. Sonra Atlas konuşmanın sonunu evliliğe bağlayınca annem ne kadar kızmış olsa da bizi babamla eski hallerine benzettiğini söyleyerek acıyla gülümsedi.

Daha sonra 1 saat daha annemin nasihatlarını ve azarını dinledikten sonra Atlas ile birlikte odama geçtik. Yorgunluktan ölüyordum ve direk yatağa uzandım, Atlas'ta yanıma geldi ve ayakkabılarını çıkarıp yanıma uzanıp kafamı göğsüne yaslayarak saçlarımı okşamaya başladı.

"Atlatacağız demiştim Kumsalım."

Kafamı kaldırıp onunla göz göze geldim ve içtenlikle gülümsedim. "Seninle yan yanayken her şeyi atlatabilecek gücü buluyorum kendimde Atlasım."

Oda bana gülümseyerek karşılık verdi ve saçlarımı okşamaya devam ederken "Uyu hadi güzelim, yorulmuşsundur." diyerek saçlarımın arasına bir öpücük kondurdu. Onun kollarında kendimi güvende hissediyordum. Kısa sürede huzurla kendimi uykunun kollarına bıraktım ve duyulduğundan emin olamadığım bir sesle mırıldandım "Çok iyi bir baba olacaksın, Atlas Ateşoğlu"...