Hayatta kalmak gittikçe zorlaşıyordu. Orman evinde bulduğumuz erzak bize 2 gün yeterdi , yetirmeliydik. Toparlanıp yola çıkmak için hazırlandık. Bu sefer bir arabaya sığmamız lazımdı. Cemil Rang-Rover ile gelmişti ve arabaya zorda olsa sığdık. Daha geniş bir araç bulmamız lazımdı. Yola çıkarken arabayı ben sürüyordum.
Orman yolundan ilerlerken gördüğümüz zombiler hayvanlara saldırıyorlardı. Neyseki olay olmadan patika yoldan çıkıp ana yola çıkmayı başardık.
Ortamı yumuşatmak için Eray yine espirilerine devam ediyordu. Kızlar ağlamayı bırakıp dedikoduya dalmıştı. Bunlar güzel gelişmelerdi fakat herkesin aklının bir yerlerinde ailesi vardı.
Ben babama güveniyordum hayatta kalmayı başarabilirdi. Ailemin güvende olduğunu öğrenmek istiyordum.
Cemil yine herkesi güldürmeyi başarıyordu. Yusuf her zamanki halinden daha konuşkandı. Kızlar kendilerini güvende hissediyordu.
Yola devam ederken kenarda yolun ilerisinde gördüğümüz bir grup zombilerle resmen savaşıyordu. Yardım edemezdik çünkü kendimizi düşünmeliydik. Kızlar yine ağlamaklı haldeydi. Çok bunalmıştım kafayı yemek üzereydim. Arabayı cemile verip jeepin arka tarafından merdivenle üstüne çıktım iplere tutunup orada yola devam ettim. Cemil arabayı sakin kullandığından rahattım. Bir süre sonra tekrar içeri girip arabayı aldım ve hızlı bir şekilde yola devam ettik.
Eray ileride bir zombi grubunun olduğunu farketti ve ormanlık alana sürmemi söyledi. Ben rahat bir şekilde devam ettim. Ve hızla zombilerin arasına girip çıktım. Artık korkacak bişeyim kalmadı. Herkes bana laf yapmaktan başka bir işe yaramıyordu. Cemil ve Eray bana güvendiğinden ses çıkarmadılar.
Uzun yolculuk hala bitmemişti. Nüfusun az olduğu bölgelere gitmeliydik. Bu yüzden Muğlaya doğru hızla ilerliyorduk. İzmir'in yakınından geceli bi hayli zaman olmuştu. Kalabalıktan kurtulmuştuk. Etrafta insan göremiyorduk. Muğla diğer illere göre daha az nüfuslu güvenli olabilirdi.
Geceyi geçirmek için yer bulmak zorundaydık ve Muğlaya varmak üzereydik. Muğla dağlık bir alanın arkasında kalıyordu bu yüzden dağa doğru sürmeye başladım dağın tenha yerlerine geldiğimizde arabanın farlarını kapatıp Eray ve Cemille nöbet tutmaya başladık.
Uykum yoktu ve arabanın bagajındaki tenekeleri aldım ve ipe bağladım. Eray da bana yardım ettikten sonra arabanın etrafını tenekeli iplerle cevreledikten sonra ağaçlara bağladık ve tehlike yaklaştığında ses çıkartıp bizi uyandırabilirdi.
Sabah olmak bilmiyordu ve gözlerim kapanmaya başladııı....💤💤💤💤😴
