Kuleye girmeye hazırlanıyorduk. Herkes tedbirliydi. Yavaşça kapıya yaklaşırken kapıda olan gözcü bir kızı görmüştüm. Cemil kapının altından yaklaşıp kızı aşağıya çekerek ağzını kapatirken kız yardım istemek icin çırpınıyordu.
Asya hemen arkamda yine o merhamet dolu bakışlarıyla beni benden alıyordu.
Kızın ağzını bağladıktan sonra onu yem olarak kullanmak zorundaydık. Çünkü bizimde yardıma ihtiyacımız vardı. Kapıya yavaşça yaklaşıp açtım. Önden kız ve arkasından Cemil girdi. Asyayı arkama alıp bende girmek icin yöneldim. Eray arkamızı kolluyordu. Iceriye girdiğimizde 4 kisilik bir aile silahlarını bize doğrultmuş her an bişeyler yapacak gibi duruyorlardı. Cemil konusmaya çalıştı çünkü rehin olarak onların arkadaşı elimizdeydi.
"Yardım istiyoruz. Size zarar vermeye gelmedik. Beraber yaşayabiliriz. Grubumuza katılın"
Cemil bu sözleri söylerken telaşlı aile birbirine bakarak sakinleşti ve karar verecek gibi fısıldaşmaya başladılar.
Asya her an birşeyler olucak gibi yanımda kolumu sımsıkı tutmaya devam ediyordu. Onun bana güvendiğini hissediyordum. Çok güzeldi yine ona dalmaya başlarken ailedeki baba sorular sormaya başladı.
"Size nasıl güvenebiliriz?"
Eray atılıp."Siz bize, biz size güvenmek zorundayız. Zombiler etrafı sarmaya devam ederken birlik olup güçlenmeliyiz."
Baba çok rahatlamış gibiydi. Ve kızını geri istedi. Cemil yavasca ellerini çözüp kızı bıraktı.
Oturup birbirimizi tanımaya başladık. Anne bize kalacağımız odaları gösterdi. Hep beraber erzaklarımızı birleştirdikten sonra akşam yemeğine oturduk.
♧
♧
♧
Veee herkes odalarına çekildi.
♧
♧
♧
♧
