Love is such a shame

°•23•°

Pov Suga

Ik reed naar het ziekenhuis, het was gelukkig niet zo ver weg. Ik moest Lily nog zien, het kon niet anders. Ik kwam aan en liep het ziekenhuis binnen.
'Hallo, waarmee kan ik u helpen?' Vroeg een man achter de balie.
'Op welke kamer ligt Saran Lily?'
'Ik zal eens even kijken.' Hij begon in zijn computer te scrollen. Ondertussen ging mijn telefoon en ik zag dat het Jungkook was. Ik drukte hem weg en zette mijn telefoon op stil.
'Heeft u een afspraak?'
'Nee.'
'Kent ze u?'
'Ja, ik ben een vriend van haar.'
'Okay, ze ligt op kamer 154.'
'Okay, dank u.' Ik boog en liep snel naar de trap. Ik haaste me naar boven en zocht de kamer.
'154, 154, waar is die nou?' Ik keek om me heen en zag eindelijk de kamer. Ik liep erheen en bleef even voor de deur staan. Ik zuchtte en deed de deur langzaam open. Er waren paar doktoren die me vragend aankeken.
'Ik, ik kom op bezoek.'
'Voor Saran Lily?'
'Ja.'
'Je hebt geen afspraak.'
'Nee, dat weet ik, maar ik wil haar heel graag zien.'
'Bent u de persoon waar ze gister mee gebeld heeft?'
'Ja.'
'Okay, kom maar even dan.' Ik liep voorzichtig naar binnen en zag Lily op bed liggen. Ze lag aan allerlei apparatuur. Ik knielde bij het bed neer en pakte haar hand.
'Je komt hier wel doorheen, dat beloof ik je.' Fluisterde ik zacht naar haar. Ik liet paar tranen over mijn wangen rollen en legde mijn hoofd tegen het bed.
'We zullen u even alleen laten.' Zeiden de doktoren, en ze liepen de kamer uit. Ik ging op het bed zitten en bleef lang naar Lily staren in de hoop dat ze wakker zou worden. Ik zuchte en liep naar het raam. Ik bleef lang staan en hoorde wat gemompel achter me. Ik draaide me snel om en zag dat het Lily was. Ik liep er snel heen en ging naast haar zitten. Ze had een boze gezichtsuitdrukking, maar haar ogen had ze nog dicht. Ik pakte haar hand in de hoop dat ze helemaal wakker zou worden. Ze opende haar ogen een beetje en keek verward rond.
'Lily?' Fluisterde ik zacht. Ze keek me aan.
'Suga?'
'Ja, ik ben bij je.'
'Waar ben ik?'
'Je ligt in het ziekenhuis.'
'Huh?'
'Ik leg het je later uit okay?' Ze knikte en keek om haar heen.
'Droom ik?'
'Nee.' Ze ging weer goed liggen.
'Ik hou van je.' Zei ze, en ze sloot haar ogen weer.
'Nee, please, niet weggaan.' Ik liet paar tranen los en pakte haar hand stevig vast. Er kwam een zuster binnen.
'Hey, gaat het met je?'
'Nee, niet echt.'
'Ik zag dat mevrouw Saran even wakker was, klopt dat?'
'Ja.'
'Heeft ze nog iets speciaal gezegd?'
'Niet echt.'
'Okay, kijk, ze ligt nu weer in coma, of ze is aan het slapen, dat gaan we zo even controleren.'
'Okay, blijven jullie goed voor haar zorgen?'
'Natuurlijk doen we dat, ik denk dat ze wel weer gaat opknappen, aangezien ze net weer wakker was.'
'Dankjewel.'
'Ben jij niet Suga, van Bts?' Ik knikte.
'Is dit je vriendin?'
'Eh-ehm, n-nee...' Ze glimlachte.
'Moet ik dat als een ja opvatten of niet?'
'Nee.'
'Okay, als je iets te eten wilt kan je gewoon naar de kantine gaan goed?'
'Ja.' Ze knikte en liep de kamer weer uit. Ik op het bed zitten en bleef heel lang zo zitten. Het was intussen alweer 6 uur 's avonds en ik besloot naar de kantine te gaan voor eten. Na het eten ging ik weer terug naar de kamer. Ik bleef nog een tijdje bij Lily en keek op de klok hoelaat het was.
'Half 10.' Mompelde ik.
'Tijd om terug naar huis te gaan Lil.' Ik stond op en keek naar Lily. Ik gaf haar een kus op der voorhoofd en legde een briefje op het kastje naast haar bed, zodat ze wist dat ik er was geweest als ze wakker zou worden. Ik knikte naar de man achter de balie en liep naar buiten.

Pov Jungkook

Het was middag en Suga was nog steeds in de sporthal.
'Jongens, ik ga even naar de sporthal, kijken wat Suga aan het doen is.'
'Is goed.' Riep Rm. Ik liep naar buiten en stapte in mijn auto. Ik kwam aan bij de sporthal en liep naar binnen. Ik kwam binnen in een lege zaal en zag nergens Suga. Ik pakte mijn telefoon en belde hem paar keer, maar hij nam niet op. Ik ging terug naar het begin en vroeg of Suga hier paar uur terug was gekomen.
'Nee, hij is hier niet geweest.'
'Fack.' Ik rende naar buiten en reed snel terug naar huis. Ik rende de woonkamer binnen en iedereen keek me aan.
'Jongens, Suga is helemaal niet naar de sporthal gegaan!' Riep ik.
'Weet je het zeker?' Vroeg Jimin.
'Ja, ik heb zelfs nog aan de medewerkers gevraagd of hij paar uur terug er was aangekomen, maar hij is er helemaal niet geweest!'
'Okay, nu zijn we de klos, iemand een idee waar hij kan zijn?' Vroeg Rm.
'Park?' Zei Jin.
'Okay, ga jij er alvast heen?'
'Ja.' Jin stond op en liep weg. De anderen stelden ook wat dingen voor en we gingen met zijn alle zoeken tot in de avond laat, maar niemand had ook maar iets van hem gevonden.
'Okay, het is nu 9 uur, als hij voor 10 uur niet thuis is, bellen we de politie, zullen we dat doen?' Stelde Rm voor. Iedereen knikte en we bleven in spanning op de bank zitten. Het was nu kwart voor 10 en iedereen werd nog zenuwachtiger. Opeens ging de deur open en liep Suga naar binnen.
'SUGA! WAAR WAS JIJ?' Riep Jimin gefrustreerd.
'Rustig.' Zei Suga en hij wou naar de eetkamer lopen, maar ik hield hem tegen.
'Zitten Suga, nu.' Zei ik streng.
'Jemig, wat hebben jullie jongens?'
'Wij hebben verdomme de hele dag naar jouw gezocht, weet je hoe bezorgd we waren, we dachten dat je misschien zelfmoord had gepleegd of zoiets.' Zei Rm boos.
'Oh, sorry.'
'Waar was je, waar de hell was je?'
'In het ziekenhuis...'
'Je was in het ziekenhuis? Waarvoor?' Suga begon te huilen en hij liep naar boven. Rm keek boos voor zich uit.
'Rustig maar Rm, hij is veilig nu.' Stelde ik hem gerust.
'Zeerwaarschijnelijk wou hij Lily gewoon zien.'
'Waarom zegt hij dat dan niet!'
'Weet ik niet, misschien was hij bang dat hij er niet heen mocht van ons.'
'Het zal wel.' Rm stond op en ging naar buiten.
'Ik zal wel met Suga gaan praten.' Zei ik, en ik liep naar boven.