Love is such a shame

°•22•°

Pov Suga

Ik nam op en zette hem op luidspreker.
'Suga?' Klonk moeizaam door de telefoon.
'Ja?'
'Ik heb het gered.'
'Je gaat beter worden!?'
'De doktoren zeggen van wel.' Ik en Rm begonnen hysterisch te gillen en Lily lachtte moeizaam.
'AAAH LILY, IK BEN ZO BLIJ!' Riep ik.
'Ik ook.'
'Lily, je bent een wonder.' Zei Rm.
'Oh, hey Rm.'
'Heey.'
'Waar is de rest?'
'Met de manager naar de stad, ik bleef thuis met Rm, omdat ik nog veel hoofdpijn heb.'
'Hoofdpijn? Waarvan?'
'Ohja, dat weet jij helemaal niet.' Ik en Rm vertelde alles wat er was gebeurd in de tussen tijd en Lily luisterde aandachtig.
'Klote kind.'
'Die sasaeng?'
'Ja.'
'Maar Lily, wat is er eigenlijk met jouw gebeurd?' Vroeg Rm.
'Kunnen we het er morgen over hebben? Ik ben heel moe en wil eigenlijk slapen.'
'Natuurlijk kan dat, bel morgen maar wanneer je tijd hebt.' Zei Rm.
'Dankjewel, doei doei.'
'Doei, tot snel hopelijk.' Zei Rm.
'Doei best leader, love you Suga.'
'Love you more.' We moesten grinniken en ze hing op. Ik keek Rm glinsteren aan en hij gaf me een knuffel.
'Ik zei het toch.'
'Ja ja.' We moesten lachen en bleven elkaar stevig vasthouden.
'Joo, we zijn thuis.' De jongens en manager kwamen de tuin ingelopen. We draaide ons naar hun toe.
'Wat glimmen jullie?' Vroeg de manager.
'Lily heeft gebeld.' Zei Rm.
'De doktoren zeggen dat ze beter gaat worden!' Riep ik blij. De jongens kwamen enthousiast naar ons toe en sprongen op ons. We lachtte met elkaar en de manager keek ook blij.
'Dat is heel mooi om te horen.' Zei hij.
'Lily is echt magisch.' Zei Jin.
'Haha, zo kun je het zeggen ja.' Zei Jimin.
'Hebben jullie het nog leuk gehad?' Vroeg ik.
'Ja, was gezellig, bij jullie?'
'Ook, toch Rm.'
'Ja, we hebben de hele avond Truth or Dare gespeeld.'
'Ooh das nice.'
'Yepp.' Ik keek op mijn telefoon en zag dat het intussen alweer half 11 was.
'Ik ga slapen denk ik, ben aardig moe.'
'Yep, wij ook van al dat geloop.' We liepen met zijn alle naar binnen.
'Nou, was goed jullie even te spreken, tot de volgende keer.' Zei de manager. We namen afscheid van hem en liepen naar boven.
'Suga?'
'Ja?'
'Is de kamer en badkamer van Lily eigenlijk al schoon gemaakt?' Vroeg Rm.
'Oh, nee, niet dat ik weet.'
'Oh dan moeten we dat morgen even gaan doen, ookal is het echt smerig.'
'Is goed.' Ik liep naar mijn eigen kamer en trok mijn pyjama aan. Ik poetste mijn tanden en ging slapen. De volgende morgen werd ik rond 8 uur wakker. Ik stond op, trok mijn kleren aan en ging naar beneden. Iedereen zat al in de woonkamer.
'Morgen.' Zei ik.
'Morgen, goed geslapen?' Vroeg Jhope.
'Opzich wel.'
'Mooi zo.' Ik liep naar de keuken en pakte ontbijt. Ik liep naar de bank en bekeek mijn telefoon. Ik liet mijn ontbijt op de vloer vallen en staarde naar mijn telefoon.
'Lekker bezig Suga.' Zei Jungkook.
'8 gemiste oproepen van het ziekenhuis...'
'Ohw.'
'Bel terug dan.' Zei Taehyung. Ik knikte en toetste het nummer in.
'Goedemorgen met Ji-eun, hoe kan ik u helpen?'
'Uh-uhm, met Suga, ik ben net wakker en toen ik op mijn telefoon keek zag ik 8 gemiste oproepen van het ziekenhuis.'
'Ah, ik zal eens kijken, en heb je dan enige idee voor wie ze jouw zouden kunnen bellen?'
'Saran Lily.'
'Ik zal haar doktor eens opzoeken, 1 moment alstublieft.'
'Ja.' Na paar minuten hoorde ik weer wat aan de andere kant.
'Ik heb met de doktor gesproken en het klopt dat hij u paar keer heeft gebeld.'
'Maar, maar waarvoor dan?'
'Oh, ja, de doktoren dachten dat de operatie goed was verlopen, maar Lily heeft toch teveel bloed verloren en nu ligt ze in een coma, het spijt me.'
'ZE LIGT WAT?!'
'Het spijt me meneer, maar er is nog hoop, kan ik u ergens anders nog mee helpen?'
'Ne-nee, dit was het enige...'
'Okay, nogmaals, het spijt me voor u, ik hoop dat alles gewoon weer goed komt, doei.'
'Ja... doei...' Ik hing op en liet de telefoon langzaam zakken. De jongens keken naar mij.
'Suga? Waarom hadden ze gebeld?' Vroeg Rm.
'Lily, ze, de operatie, toch niet goed gegaan...' Zei ik langzaam.
'Wat? Wat is er nu met haar dan?'
'Ze, ze heeft toch nog teveel bloed verloren tijdens de operatie en ligt nu in een coma...'
'Die meen je niet.'
'Jawel.' Iedereen keek geschrokken voor zich uit. Ik liep de kamer uit naar boven en gooide mijn slaapkamer deur met een klap dicht. Ik deed hem op slot en sloeg mijn vuisten er tegen aan.
'Lekker dan, zijn mijn knokkels ook nog kapot.' Mompelde ik boos. Ik gooide mijn bureau stoel om en keek boos uit het raam.
'Waarom nou weer, het ging goed met haar!'
'Suga? Mag ik binnen komen?' Vroeg Jimin.
'Waarom?'
'Omdat ik niet wil dat je zo boos bent.' Ik zuchtte geïrriteerd en deed de deur open.
'Wat heb je met je handen gedaan?'
'Open gemaakt met de deur.' Jimin liep naar binnen.
'Ik weet dat je boos bent, maar dan moet je niet je spullen omver gaan halen.'
'Jawel.'
'Nee, dan kan je beter even naar de sporthal gaan en daar een bokszak gaan slaan.'
'Nee.'
'Weet je het zeker?'
'Misschien.' We werden stil en Jimin ging op mijn bed zitten.
'Gaat het een beetje met je?'
'Nee...'
'Snap ik.'
'Ik snap het gewoon niet, ze belde ons gister nog...'
'Nee, ik snap het ook niet.' We waren wil stil en Jimin liep naar me toe.
'Laat je handen eens zien.' Ik liet ze zijn en Jimin zuchtte.
'Kom, dat moeten we even verzorgen.' Ik knikte en hij trok me mee naar beneden. Paar van de jongens zaten nog in de woonkamer en de andere langs waren buiten. Jimin trok me mee naar de keuken en pakte de verbanddoos. Jin kwam de keuken binnen en keek ons vragend aan.
'Hij heeft de deur geslagen.' Zei Jimin.
'Aah, Suga, moet je niet doen.'
'Sorry...'
'Okay, maar niet nog een keer doen.'
'Ik zal proberen.'
'Goed zo.' Jimin had mijn handen gedaan.
'Jimin, ik ga toch wel naar de sporthal.'
'Moet ik meegaan?'
'Nee, ik wil even alleen zijn.'
'Okay, pas je wel op?'
'Ja, dat beloof ik.' Ik liep het huis uit en stapte in mijn auto. Ik was helemaal niet van plan naar de sporthal te gaan, ik was van plan om naar het ziekenhuis te gaan.