princess | taegi

5.

Yoongi

17:46

Saraya gideceğimizi sanarken, beni galiba kendisinin olan eve getirmişti. Siyah taş yollardan geçip evin kapısına doğru yürürken, kenardan nasıl göründüğünü inceliyordum. Çoğu kısım büyük pencerelerden oluşuyordu ama, siyah perdelerle kapatıldığı için içerisi gözükmüyordu.

Kapının önüne geldiğimizde, onun öne geçmesi için kenara çekildim. Ben anahtarla açmasını beklerken, o sadece kapının kulpunu indirip kapıyı açmıştı. Daha neler görecektim acaba?

"Geç bakalım yeni evine"

Geçmem için yer verdiğinde, ona dokunmadan içeri geçmiştim. Gözlerimi etrafta dolaştırdım. Çok küçük yerlerde kahve tonları vardı, geri kalan her yer, her şey siyahtı. İnsanın içini karartırdı bu ev.

"Beğendin mi?"

Gözlerimi etraftan çekip ona döndüm. Kollarımı bir birine dolayıp, "Burası çok soğuk. Sobayı yakar mısın?" dedim. Söylediğim şeye çok komikmiş gibi tok bir kahkahayla güldü. Daha sonra salona doğru ilerleyip, koltuklardan birine oturdu.

Ben hala yerimde dikilmiş onu izliyordum.  "Komik olan ne?" Diye sordum yerimde dikilmeyi bırakarak. Yavaş adımlarla yürüyüp, karşısındaki koltuğa oturdum. "Komik olan şu, küçük kedi. Bu evde gördüğün üzere bir soba yok. Hatta ışık bile yok" dediklerini algılamaya çalıştım ilk önce.

Burada yaşanmıyordu demek ki. "Peki saraya ne zaman götüreceksin beni?" Sorduğum soru üzerine, bana doğru eğilip dirseklerini dizlerine koyarak biraz bekledi. "Sende ne meraklısın kaçırılmaya. Herneyse, saraya gideceğiz. Ama ondan önce yapmamız gerekenler var değil mi?"

Ayağa kalkıp yanıma doğru gelmesiyle gerilmiştim. Bende ayağa kalkıp, geriye doğru yürümeye başladım. "Neden kaçıyorsun? Kendi isteğinle gelmedin mi?" Yutkunup, merdivenlere doğru koşmaya çalıştım. Kolumdan tuttuğu gibi koltuğa fırlattı bedenimi. Zaten karşı çıkamazdım alfa gücüyle istediğini yaptırabilirdi.

"Nereye kadar kaçacaksın ki? Hem seni zorlamaya niyetim yok. İstemediğin sürece sana dokunmam" Hem konuşuyor, hem de üzerime doğru geliyordu. Korkudan tüm bedenim titriyordu.

Yüzünü yüzüme yaklaştırıp, "Şimdi sana soruyorum, uzatmaya mı gidelim? Yoksa işimizi vaktinde mi halledelim?"

Gözlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım. Alfa gücünü kullanmıyordu. Bana ne istediğimi soruyordu.