[DONNY'S P.O.V]
"Kainis!" Singhal ko tsaka pinagbabato ang mga upuan sa may swimming pool, dumeretso ako sa bahay namin, gusto kong mapag-isa.
Hindi ako makapaniwalang maniniwala sya don sa mukhang unggoy nayon.
"Dude calm down, its just a girl tsaka marami pa naman dyang ibang babae." Tumingin ako kay rhys tsaka kinuwelyuhan sya.
"You think belle is just a girl for me? Dude no! She's my woman, at wala ka ng mahahanap na katulad nya!" Sinigawan ko sya dahilan para suntukin nya ako.
"Bakit ka ba nagkakaganyan!?" Sigaw ni rhys na dahilan para mapatingin ako sakanya.
Napatawa ako ng mapait tsaka nagsalita. "Ang totoo hindi ko rin alam..." Umupo ako sa lupa at tiningnan ang mga bituin. Umupo sila joao at rhys sa tabi ko.
Si belle sya yung tao na unang nagpatibok ng puso ko, at ang mas masakit ron sya pa yung unang bumasag ng puso ko. Sa dinami dami ba naman ng mga tao bakit pa ako nainlove sakanya? Sa isang nerd pa. At ang mas malala pa wala ng makakahigit pa sakanya.
[BELLE'S P.O.V]
"Belle! Hatid na kita sainyo." Napahinto ako, tsaka napatingin sa likuran, si jeremiah lang pala. Akala ko si donny na ang tumawag sakin, kaganina pa ako hindi makapag-focus sa lessons, buong araw ko na yatang inisip yung desisyon ko kung paano paninindigan.
Ay ewan ko ba! Bakit pa kase nainlove ako kay donny, sabi nga ni jeremiah, its just a game, ito namang puso ko ang bilis magpaloko.
"Sure!" Tila may sariling buhay ang aking mga bibig at kusa itong nagsalita.
"Then let me carry this." He said tsaka kinuha yung bag ko at tsaka binuhat nya ito.
"Lets go...?" Tanung nya tumango naman ako tsaka naglakad na kami.
Then suddenly a memory flashed through my mind. I used to do this with donny, hinahatid nya ako papauwi, he carries my bag, the awkwardly moments lahat ng ito si donny ang gumagawa but now? It changed, wala na ang masasayang araw na iyon.
Tumingin ako kay jeremiah, i only sees you as my brother nothing more, naguguluhan ako kung paano ko ito aayusing lahat, hindi ko alam kung sino ang paniniwalaan ko, magulo ang lahat para sakin.
[THIRD PERSON'S P.O.V]
Kinabukasan, pagkapasok ni belle sa classroom nila napansin nyang naroroonan na ang mga kaibigan ni donny ngunit si donny ay wala pa. Gusto man nyang tanungin ang dalawa pero ayaw ng isip nya.
Huminga sya ng malalim tsaka umupo sa upuan nya. Normal na ulit ang buhay nya, yung buhay nyang walang kulay, her life is color blind not until donny came to her life, but now it brings back to the old color.
"Hey belle." Masiglang bati ni criza kay belle habang si kaori naman ay ganon rin.
"We heard yung nangyare kagahapon, we were sorry because wala kami sa tabi mo nung kailangan mo kami..." Said kaori habang hawak hawak yung kamay ni belle.
"Wala yon, okay lang naman ako."
"Are you sure?"
"Oo nga pwede naman tayong mag-skip classes." Sagot naman ni criza.
"Ano ba kayo im okay, look oh im smiling." Said belle habang pinipilit nyang ngumiti.
"That's not your smile, belle wag mo kaming pinaglololoko."
"Fine! Im not okay, I've never been okay, lalo na ngayon..." Papaiyak na si belle ng bigla syang yakapin ni kaori, hinagod naman ni criza ang likod nya, habang yung dalawa namang kaibigan ni donny nakatingin lang sakanila.
Awang-awa na sila sa nangyayare sa dalawa, tila napakadamot ng mundo sa kanila...
To be continued...
BINABASA MO ANG
Just a Game | Donbelle Series 1
Romans*Isang game ng pagmamahal, dalawang tao ang handang sumugal at para manalo rito kailangan may isang masaktan*
