[NARRATED]
Alice's POV
"Hey, you okay?" tanong sa'kin ng katabi ko. "Medyo?" sagot ko naman, wala talaga akong gana ngayon, ewan ko ba kung bakit. "And why is that?" tanong ulit niya.
"I don't know din. Wala din akong tulog, nag review ako mag damag, kinakabahan ako kasi baka hindi ako maka pasa."
"Stupid, makakapasa ka, 'wag mong pangunahan ng kaba, hmm? I already bought you iced coffee, I hope that will helps you to remove your stress." I smiled after hearing those from him, gan'to pala manligaw ang isang Timothy ha.
"Thankyou sa treat, Tim."
"Welcome, goodluck sa board exam mo mamaya, I know you'll pass." sabi niya ulit.
"Sana nga."
"Smile na, balitaan mo ako agad about sa exam mo, okay? Kung mahirap ba o ano, I'll wait you sa labas ng room niyo later." nakaka-what the hell na talaga 'tong Timothy na 'to ah, nakakakilig na masyado beh hindi ko na kinakaya.
"Gara naman ng dating natin diyan mukhang jowa na agad ah." pang-aasar ko pero ang iginanti lang sa'kin nito ay isang ngiti. Literal na nakakamatay 'yung ngiti niya at yung mga mata jusko lord!
"I can be both naman, you want?" he smirked.
"Gaga, 'di mo panga sinasabi sa'kin 'yung sinabi mo sa call eh." naalala ko tuloy 'yung sinabi niya na kakakilala ko palang daw sakan'ya.
"It's because matagal na kita kilala, I've been friends with your brother for so long ofcourse minsan na kekwento ka niya samin ni Azriel. Then second time na nakwento ka ni Kayden sa'kin bigla akong na curious about you so I started asking question about you sa Kuya mo, and nung nakita mo ako sa Starbucks, that's because I want to see you. I also know the place na pinuntahan natin one time kasi sinundan kita." my mouth dropped, what the fuck? what the actual fuck?
I was too fucking stunned to speak. "If you'll gonna ask kung kelan pa, last year pa actually." dagdag niya pa.
Ewan ko, hindi ako makapag salita. Sobra talaga akong shookt ngayon, all I have to do is look at him habang hindi padin talaga nag sisink in sa utak ko 'yon.
