ဆူး...... ep 8
မငိုနဲ့...park jimin....မငိုနဲ့
မောင်က ငါငိုတာမကြိုက်ဘူးလို့ ပြောထားတယ်မလား...မငိုနဲ့...
Aww.....ကိုယ့်ဘာသာကို ပြန်ပီး အားပေးနှစ်သိမ့်နေရတဲ့ဘ၀က မလွယ်ပါလားနော်....
မောင်နဲ့ပတ်သတ်လာရင် ပျော်ရွှင်ရတာထက် နာကျင်ရတာက ပိုများတယ်...မောင်ရယ်...
ဘယ်တစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ ကိုယ့်ကိုအမြဲတမ်းချစ်နေမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ...ကျတော်သိပီးသားပါ...
သည်းသည်းလှုပ်အချစ်ခံရတယ်ဆိုတာမျိုးက ရုပ်ရှင်dramaထဲမှာပဲ ရှိတာမဟုတ်လား...
အားလုံးပီးဆုံးသွားတော့လဲ...
နောက်ဆုံးကိုယ့်ကမ္ဘာငယ်လေးဆီ.......
တိတ်ဆိတ်စွာပြန်နေရ....
တစ်ယောက်ထဲ ကြေကွဲ၀မ်းနဲရနဲ့......
ဘယ်သူ့ကိုမှလဲအပြစ်မတင်ရက်ပါဘူး.....
တစ်ယောက်ယောက်က ကိုယ့်ကိူအမြဲချစ်နေမယ်ဆိုတဲ့ နိယာမကလဲ....မရှိနေဘူးမလား....
ဘယ်လိုအခြေအနေမျိုးမှာပဲဖစ်ဖစ်.....
ကျတော်ဟာ ကျတော့်လခြမ်းလေးကို အပစ်မမြင်ရက်ခဲ့ဘူး.....
မောင်ဟာ ကျတော်ပိုင်ဆိုင်နိုင်တဲ့ ရုပ်၀တ္ထုမဟုတ်မှန်း.....ကိုယ့်ကိုယ်ကို အကြိမ်ကြိမ် သတိတွေ ပေးခဲ့ဖူးတယ်.....
မောင်ဟာ ကျတော် တစ်ဘ၀လုံး ငေးသာငေးမောနေရပီး မပိုင်ဆိုင်ရမဲ့ လခြမ်းလေးဆိုတာ အလိုလိုလက်ခံမိလာတယ်........
ချစ်လားလို့မေးရင်.....
အများကြီးချစ်တာပေါ့.....အသက်ထက်ပိုချစ်တာ..
ကျတော်မျက်နှာမလွှဲနိုင်တဲ့ ကျတော့ရဲ့လခြမ်းလေး...မောင်...
ဒီတိုင်းငေးမောနေရရုံနဲ့ အေးချမ်းတယ်.....
မောင့်ရဲ့...အလင်းရောင်နဲ့တူတဲ့အချစ်တွေက ကျတော့်အတွက်မလုံလောက်ပေမဲ့ ကျတော်ကြည်နူးရပါတယ်.......
မနေ့ကထိ ဆက်ဆံရေးတွေက လုံး၀ကို အဆင်ပြေလို့....အရမ်းပျော်ရွှင်ရတယ်...မောင်နဲ့နီးစပ်လာပီပေါ့....
ဒါပေမဲ့ အခု သိလိုက်ပါပီ....
နောက်ဆို မောင်နဲ့ပတ်သက်လာရင် ထပ်ပီးမျှော်လင့်ချက်မထားတော့ဘူး....နာကျင်လာပီ....
