ဆူး..... ep 10
Park Jimin တစ်ယောက် နေ့လည်တည်းကနေ ဒီဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသည်မှာ ယခုထက်ထိပင် ဖစ်တယ်....
Shopping Mall မှာ ပစ္စည်းသွား၀ယ်ပေမဲ့
ကြေကွဲစရာကြီးကို မြင်လိုက်ရလို့ ၀ယ်မဲ့ပစ္စည်းတွေကို အဲ့နေရာမှာ ပစ်ချပီးထွက်လာခဲ့တာ...
'ဟူး..... jimin..jimin မင်းတော်တော်ပေါ့ဆတာပဲ......
အာ့ကြောင့် မောင် မင်းကို မချစ်တာ.....ဟင့်...ဟင့်...'
ကျတော် ၀မ်းနည်းတာကို မထိန်းချုပ်နိုင်ဘူး....
မောင် ငါ့ကိုမချစ်ဘူး လို့ တွေးမိတိုင်း ငိုနေရတာလဲ
မျက်လုံးတွေ နီရဲလို့....
တီ..တီ...
အိမ်ရှေ့က ကားသံကြားတာကြောင့် မောင်ပြန်လာမှန်း သူသိတယ်...
အာ့ကြောင့် ရေတစ်ခွက်ပြေးခပ်ကာ မောင့်အားအပြုံးပန်းဆင်ကာ စောင့်နေလေတယ်...
အိမ်ထဲ၀င်၀င်ချင်း မောင်က သူ့ကိုမကြည့်ပဲ..
အပေါ်ထပ်ကို တန်းတက်သွားတာကြောင့်
ကျတော်လဲရေခွက်ကိုင်ကာ မောင့်နောက်က လိုက်တတ်သွားတယ်...
အခန်းထဲရောက်တာ့ မောင်စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ
အကျီချွတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲတန်း၀င်ဖို့ ပြင်လေတယ်.....
မောင်.....ရေ.....
ကျတော်ရေခွက်ကိုလှမ်းပေးတော့ မောင်က မျက်စပစ်ပီး စားပွဲပေါ်ထားခဲ့ခိုင်းတယ်...
မောင့်ကို မေးချင်မိတယ်....ညနေက အကြောင်း..
'ဂျီ.....မောင့်ကို ပြောစရာရှိလို့လား...'
မောင်မေးလာတာကြောင့် ကျတော်လဲစိတ်ရှင်းရှင်းထားကာ မောင့်ကို မေးလိုက်တယ်.....
'မောင်....နေ့လည်က Shopping Mallမှာ တွေ့ခဲ့တဲ့ကောင်မလေးက ဘယ်သူလဲဟင်....'
ကျတော်မေးတော့ မောင်က ကျတော့်ဘက်လှည့်လာပီး.....
မောင်မအံ့သြနေဘူး.....ကျတော်မေးမယ်ဆိုတာ မောင်အစထဲက သိနေတယ်ထင်ယ်...
'ငါလုပ်သမျှ မင်းကို အစီရင်တင်နေရမှာလား....
ဘာလဲ.......မင်း ငါ့ကို နောက်ယောင်ခံလိုက်နေတာလား........'
