📕📖
Neden 2.8 diye soracak olursanız bölüme özel.
---
Genç kız odasını toparlarken fark ettiği defterle yavaşça yere oturdu.
Umarım bu düşündüğü şey değildi.
Defteri yavaşça açarken gördüğü yazıyla nefesi kesildi.
"Bütün yaralara, yara bandı olan adama.."
Ve bir gül.
Yavaşça yutkundu.
İlk sayfayı açtığında tanıştıkları tarih duruyordu karşısında.
28 Şubat.
Nefes alamadığını hisseti.
Büyük yazılarla nerdeyse her sayfa da aşkını haykırıyordu.
Ona aşık olduğu tarihte ayın 28'ydi tanıştıkları tarihte ayın 28'ydi.
Onun doğum günü de 28 Ekim'di
Kendi doğum günü de 28 Kasım.
Sayfaları teker teker geçerken yaptığı resimler, yazdığı yazılar, çıkarttırdığı fotoğraflar...
Bir sayfaya geldiğinde durdu.
Bir kızla sevgili olduğu tarihti sevgilisiyle attığı fotoğrafı çıkarttırıp yapıştırmıştı. Altında ki şarkı sözü burukca gülümsemesine neden oldu.
"Another love."
Diğer sayfalara geçti yavaş yavaş hepsinde aşkını anlatıyordu.
Fotoğraflar canını yakmaya başladı.
Hani kalbin kemikleri yoktu sevgilim?
Benimkisi neden acıyor? Yoksa kemiklerim mi batıyor?
Neydi bu kadar acıtan kalbi?
Yaşanan onca anı mı? Yoksa yaşadığın kişiler mi?
Duvarında dibinde açan çiçek bile birgün koparılınca anlıyordu dünyanın ne kadar acımasız bir yer olduğunu.
Sen o çiçek miydin sevgilim?
---
Final son cümle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkigai / Texting {Nunca te olvidaré}
JugendliteraturSiz: Nunca te olvidaré... (00.28) --- seni sevmek en sevdiğim şarkıyı tekrar tekrar dinlemek gibiydi.. Bazen ağlatırdın, bazen çıkardın tesadüfen karşıma Öyle işte... Bazen unutmak isterdim ama sonra en sevdiğim sendin, her zaman ki gibi... Zaten...
