Our Love On Spring

Chapter 10

10

Enjoy! God bless! Have a nice day ahead! ♡(◕ᴗ◕✿)♡

“FRIENDS?”

I smiled at her question. “Yeah, friends.”

We both shaked our hands, declaring and sealing the label we will going to have.

.

“WHAT?!”

Natatawang akong tumango, “mas matangkad sa 'yo 'yon! Kaya nga bata 'yong tingin ko sa 'yo noong una tayong nagkita. Mga nasa 4’9 o 4’11 lang 'yon. Partida, bata pa.”

Nakita ko ang pagsimangot ni Sanya kaya napaiwas ako ng tingin habang natatawa. “Ah!” Natawa na lang ako matapos mapahiyaw sa sakit ng paghila niya sa tainga ko.

As far as I know, it's been five days since we become more close and become a friend. Ngayon ko lang nafeel 'to… pagbantaan, saktan, pagbuhusan ng sama ng loob gamit ang pagiging amazona—

“Jiro,” may pagbabanta sa boses nito. “Sabihin mo kung ilang pulgada agwat niya sa akin.”

Until now, I am still not used of her saying my name. I can feel a spark or something like that whenever she calls me by my name… even if it's a threatening voice.

“Jiro, sasagot ka o sasagot?”

Napailing na lang ako habang natatawa, “kahit hindi ka matulog ng maaga, basta eight hours tulog mo, okay na. Pansin ko naman inom ka nang inom ng tubig, though hindi ko alam kung anong connect sa height, kaya hindi na kita kailangang paalalahanan.”

Nakita ko naman 'yong pagnguso niya. I can see that she takes that as an advice as she nodded.

I smiled, “oh, and Sanya?” She looked at me like a kid. “… though kahit gawin mo at hindi tumalab, 'wag ka nang umasa lalo na kung nasa lahi—aray!”

“Here you are!” pikon niyang saad. “Insulting me again!” 

Natawa ako nang malakas at tumakbo palayo sa kaniya nang bigla na lang din siyang tumakbo. Nakasimangot lang siya at nakanguso pa na parang bata kaya hindi ko maiwasan na mas lakasan ang tawa. I heard her groan kaya huminto na ako at lumapit sa kaniya.

Impit siyang napatili at tumingin sa akin na parang gigil na gigil kaya hindi ko maiwasang matawa. Inirapan niya ako, “pasalamat ka at mabait ako kasi naka-absorb ako ng araw!”

Natatawang tinaas ko ang dalawa kong kamay tanda ng pagsuko. Umupo na lang kami sa malapit na upuan, mukhang may tampo pa rin siya.

“Sanya, you're height suits you already.”

Nakapangalumbaba ako sa tuhod ko habang nakatingin sa ulo niya. Kita ko ang paglingon niya sa akin mula sa gano'ng puwesto ko.

She sighed that makes me look at her face, umiwas rin siya at napatingin sa harap. She has a good side profile. Her nose was not that pointed but you can include it as pointed nose. She was biting her lips until she starts talking. “Mom, Dad, and Kuya was tall, I guess, taller than you sila Mom and Dad, while Kuya is around at your height… when I last saw him.” She sighed once again then looked at me with… a puppy eye?

“Jiro! Sana nga late bloomer lang ako!”

I chuckled at her look. Puppy eye, pouting, makintab pa mata na… mukhang iiyak. Pinakatitigan ko lang siya at natawa, “walang sana, Sanya.” 

She laughed and shooked her head. Napatingin siya sa langit. “I still want to be taller, hindi pa naman huli.”

Napailing na lang ako kasi para siyang humihiling sa wishing star kahit maaraw pa naman. Speaking of, bigla akong nagtaka. Before, I don't want to let go of my sight on Cherry Blossoms, but ever since we’ve met… hays.