Our Love On Spring

Chapter 12

12

Enjoy! God bless! Have a nice day ahead! ♡(◕ᴗ◕✿)♡

“SANYA?”

I sighed. I've been knocking for five minutes straight. Dahil sa lagi kong paghatid sa kaniya, kilala na ako ng mga security guards at mga tauhan sa hotel nila kaya hindi ako nahirapang pumunta sa hotel room nila. Sa mga araw na hinatid ko siya dati, hindi ko pa nakita parents niya.

Now, I want to talk with her. Even if her parents look at me badly… because of what I did last night.

But… what if… may masamang nangyari sa kaniya kagabi kaya walang nagbubukas ng pinto? What if hindi pa rin siya nakakauwi? I checked the park earlier before coming here…

My heart beats fast when the door opened. Nabitin pa ang kamao ko doon.

“Hmm?”

I looked at her… her hair was in mess, nagtatanggal pa ng muta. Pinunasan niya ang pisngi niya at nag-angat ng tingin sa akin. Her clothes was still the same as yesterday.

Hindi na akong nag-abala na hintayin siyang magsalita. I stepped forward and hugged her. Naramdaman kong natigilan siya pero wala siyang sinabi.

“I-I’m sorry. I'm so sorry. I didn’t mean to leave you last night.” I bit my lips as tears form around my eyes. I blinked many times to stop my tears from falling.

“Jiro—”

“I’m a jerk, I know that. I-it's that…” hindi ko na matuloy nang maalala ang nangyari. Binitawan ko na siya at humarap sa kaniya, hawak ang magkabilang braso niya. “Are you alright? Wala bang nang-harass sa 'yo? Maayos ka bang nakauwi? Hindi ka ba nasaktan—”

Natigilan ako nang suminghot-singhot siya at parang bata na nagpipigil ng iyak. “Jiro!”  Bigla na lang siyang umiyak na parang bata at niyakap ako. “Magagalit na dapat ako kasi scam 'yang gentleman-gentleman mo! Umatras kasi bigla ka na lang nag-sorry at dahil sa mga sinabi mo!”

Mas humigpit ang yakap niya sa akin at doon humikbi. Doon ko na lang din narealize na 'eto ang unang beses na nagkalapit kami physically. I just patted her head and let her cry all she wants. We've hugging outside their hotel room, she crying, while me consoling and patting her head, kept on saying 'sorry' until she finish crying.

.

“I WAS really scared when you ran!” she exclaimed.

“Sorry.” Is all I can say after what I've done. I forgot, and didn’t include that… she's a teenage girl. Sa Pinas kasi, si Geoff lang naman kasama ko, sa Cavite naman puro mga lalaki din.

Nasa loob na kami ng hotel room nila. Nagluluto ako ng Sinigang na Baboy — na sinang-ayunan ni Sanya para daw apology accepted— habang si Sanya ay nakaupo sa may dining table at magkakrus ang mga kamay nang lingunin ko siya. Agad kong binalik ang tingin ko sa niluluto nang biglang narinig ko ang pagbukas ng pinto.

Nagkatinginan kami ni Sanya at sabay na nanlaki ang mga mata. Tinakpan ko na ang kaldero at agad na humarap sa may pinto. Sakto namang humarap sa amin ang magulang ni Sanya. They both stopped laughing as they saw us. Sanya's mother also fell her belongings.