Hayır hayır
Anneanne
Anneanne
Anneanne
Anneanne!!!!!!
Bir an sıçrayarak uyandım. Kabus görmüştüm. Kapının açılmasıyla içeri girenlerin annem babam anneannem olduğunu gördüm. Babam hemen su getirdi. Annem de çok korkmuştu. Zorlukla da olsa iyi olduğumu söyledim. Sadece bir rüyaydı dedim.
Gerçekten korkutucu bir kabustu. Özellikle şu sıralar fazla kabus görüyordum ve hepsi gündelik hayatta kafama taktığım şeylerdi.
Annem korkuyla ne gördüğümü sordu ama söylemek istemedim. Çünkü annemi üzmek istemiyordum.
****
"Kızım tekrar soruyorum okula gidecek misin? Bak iyi değilsin dinlen bir günden ne olacak sanki."
"Anne ben gerçekten iyiyim sadece kabustu lütfen izin verde gideyim"
"Tamam kızım ama aklım hep sende kalacak dikkat et kendine"
"Sen rahat ol anne iyiyim ben hadi kaçtım ben"
"Görüşürüz"
Anneme gülümseyip evden çıktım. Aslında biraz kırgındım ona ama bunu belli etmiyordum. Onun da dertleri vardı çünkü. Bir de ben yüklenince bosver dedim en iyisi.
Bugün okula geç gittiğim için servis de kaçmıştı. Ben de yürüyerek okula gittim. Yaklaşık 35 dakika sonra okula vardım. Bahçenin kapısından güvenlikçi ablaya selam vererek içeri girdim. Sınıfıma doğru çıktım neyse ki sınıfta fazla kimse yoktu, herkes teneffüsteydi. Şayet sınıfta olsalardı odak noktası ben olacağım için çekinirdim. Çantamı sıraya bırakıp aşağı indim inmez olaydım 3 'lü tayfa oradaydı. Beni görünce anlık duraksadılar ve umursamadan göz devirip gittiler. Normal de uğraşırlardı demek ki moralleri başka bir şeye bozuktu bugün.
Ben de umursamadan aşağı indim. Biraz bankta oturmak bana iyi gelecekti. Boş bir yer bulup banka oturdum. Bir an Zehra diye sesler duyunca kafamı o yöne çevirdim.
"Zehra bir kişi eksik gel voleybol oynayalım. Sen de katıl"
Etrafım da yaklaşık 9 kişi vardı ve sadece Burcu'yu tanıyordum. İlk başta çekinsem de Burcu'nun zorlamalarıyla oyuna girmeye karar verdim. Topu bana attılar ben de manşet atayım derken yanlışlıkla birinin kafasına attım.
"Özür dilerim yanlışlıkla oldu"
"Sorun yok"
Top bana gelince topu daha dikkatli karşılamaya çalışıyordum. En son çok yüksekten bir top geldi ve topu hava da manşet çekerek yakaladım. Bir an herkes "Oooooo" demeye başladı. Çünkü gerçekten çok iyi karşılamıştım. Herkes bana bakınca hızlı bir şekilde oradan ayrıldım ve lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Çok utanmıştım bir an ilgi odağı olunca ne yapacağımı bilmeyerek hemen kaçmıştım. Ve sınıfa doğru yol aldım. Zaten teneffüs çalmıştı.
Ben böyleydim. Kendi dünyam da kimse tarafından fark edilmeyerek yaşamak...
Bir an Burcu'yu yüzü heyecandan ve mutluluktan kıpkırmızı görünce çok şaşırdım.
"Burcu ne oldu nedir bu hâlin?"
"Ne mi oldu? Hoca seni okulun voleybol takımına seçti seni arıyoruz sabahtan beri niye hemen kaçtın?"
"Alt tarafı topa karşılık verdim abartılacak bir şey yok bence"
"Kızım o yükseklikten beden hocası olsa topu karşılayamazdı hoca çok beğenmiş gel işte."
Somurtarak beden hocasının yanına gittik.
"Adın ne senin? "
"Adım Zehra, hocam."
"Oynayışını izledim ne güzel oynuyorsun sen öyle"
"Teşekkür ederim hocam"
" Salı günü sınıflar arası yarışmaya dahil ediyorum seni. Katılırsan beni çok mutlu edersin sen de bir ışık var"
"Çok teşekkür ederim hocam katılmak isterim şansımı deneyip"
Burcu'ya baktığım da bana hayran hayran bakıyordu. Gerçekten o da benim gibi mutlu olmuştu.
"Zehra sen harikasın kızım kazanacaksın eminim"
"İnşAllah"
Gün boyunca teneffüsler de voleybol oynadık. Bugün gerçekten çok eğlenmiştim. Yavaş yavaş kabuğumdan dışarı çıkmaya başlamıştım artık. Çıkış vakti gelince de servise binip eve doğru yola koyuldum.
O gün annemlere yaşadıklarımı anlattım. Annem anneannem ve babam buna çok sevinmişlerdi. Onları mutlu etmek biraz da olsa içimde ki sıkıntıları unutmama neden olmuştu.
Belki de artık iç dünyamdan çıkma vaktiydi,
Belki de artık kabuğundan çıkma vaktiydi,
Belki de artık mutlu olma vaktiydi
