Καλοκαιρινό Μυστικό

Ένα μισό αντίο

ΠΡΏΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ
Τα τραγούδια, οι στίχοι κι οι εικόνες δεν αποτελούν δικιά μου δημιουργία κι τα δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς τους. Κάθε κατάσταση κι άτομο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας κι η οποιοδήποτε σύνδεση είναι συμπτωματική. Απαγορεύεται να αντιγράφει κι να αναδημοσιευθεί κάποιο σημείο των κειμένων χωρίς την δικιά μου έγκριση.

Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Ο σταθμός του τρένου κάποιες φορές θυμίζει σκηνές από κάποια ρομαντική ταινία. Ενας μένει πίσω, ένας φεύγει κι ο πόνος σου κόβει τα γόνατα. Γιατί άραγε σου κόβει την ανάσα το αντίο; Υπήρχε, κάποτε, μια σειρά που είχε πει "Δεν είναι τόσο το αντίο που πονάει, αλλά όσα δεν πρόλαβες να ζήσεις κι να πεις με εκείνον που φεύγει„
Έτσι, θα ξεκινήσει η ιστορία μας.
Περίεργο δεν σας ακούγεται; Να αρχίζει μια ιστορία από τον αποχωρισμό ενός ζευγαριού. Κι όμως, δεν είναι το τέλος τους. Τίποτα στη ζωή δεν έχει ένα σίγουρο τέλος, πέρα του θανάτου. Όλα μπορούν να δημιουργηθούν ξανά από την αρχή ή να αλλάξουν τελείως την πορεία τους. Το θέμα είναι να εμπιστευτείς αυτά που θα σου δώσει η ζωή, σε όποιον δρόμο κι αν διαλέξεις.

Είναι ξημερώματα, εκείνη πηγαινοέρχεται ταραγμένη στο σημείο αναμονής. Η κατάσταση που είχε να αντιμετωπίσει, την είχε μπερδέψει πολυ . Έζησε ένα τόσο όμορφο καλοκαίρι μαζί του, γιατι να πρέπει να το ξεχάσει; Ο Νίκος θα ερχόταν σε λίγα λεπτά στο σταθμό να φύγει για τις σπουδές του. Εκείνη θα έμενε εδώ, κι το τι θα συνέβαινε ανάμεσα τους δεν είχε καταλάβει. Ή μάλλον είχε καταλάβει, αλλά δεν ήθελε να δεχτεί.

Η κοπέλα κοιτούσε, σχεδόν, σαν χαμένη το πλήθος. Όλοι περίμεναν υπομονετικά να έρθει το δικό τους τρένο για να ταξιδέψουν. Ο χώρος ήταν γεμάτος κόσμος, κι όμως, εκείνη ένιωθε τόσο μικρή ανάμεσα τους. Τα λεπτά περνούσαν σαν μικρός αιώνας μέσα της. Που είναι άραγε; σκέφτηκε φευγαλέα, σίγουρα θα θυμώσει άμα με βρει εδώ μα είναι η τελευταία μου ευκαιρία. Η χθεσινή βραδιά ήταν τόσο παράξενη κι για τους δύο. Εκείνος θα έφευγε για την Αθήνα, δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται κι ήθελε να κόψει μαζί της την επαφή. Δεν ένιωθε κάτι συγκεκριμένο για εκείνη, αυτή ήταν απλά η κολλητή της αδερφής του. Το μόνο που ήθελε με σιγουριά είναι να γευτεί τις νέες εμπειρίες που θα του προσφέρει η σχολή του. Από την άλλη πλευρά, εκείνη τον είχε σαν θεό της μέσα της. Ζούσε για κάθε του λέξη, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται. Ήταν ο πρώτος έρωτας, το πρώτο φιλί, ο πρώτος της στο σεξουαλικό κομμάτι. Πόσο εύκολα ξεπερνάει κάνεις την πρώτη του εμπειρία; Ήταν ερωτευμένη μαζί του τόσα χρόνια, πως να τα αφήσει όλα πίσω της ; Τόσα κι άλλα τόσα ερωτήματα βασάνιζαν το μυαλό της, μα οι απαντήσεις ήταν άφαντες.