Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016
Οι ακτίνες του μεσημεριανού ηλίου χυνόταν στο δωμάτιο περνώντας μέσα στις μικρές τρύπες από τα παντζούρια, ο ήλιος φανέρωνε δύο ερωτευμένους που ήταν αγκαλιά. Ευτυχώς που είχαν αιρκοντίσιον στο δωμάτιο αλλιώς θα ήταν απορίας άξιο, πως δεν είχαν σκάσει από την ζέστη του μεσημεριού. Η Λίζα είχε κάποια δευτερόλεπτα που είχε ξυπνήσει, με μάτια κλειστά βολεύτηκε στην αγκαλιά του Νίκου. Ήταν η στάση κουτάλι που όλοι έχουμε ανάγκη να ξυπνάμε έτσι. Η κοπέλα ένιωθε την ζέστη του ανάσα να πέφτει στο λαιμό της κι ένιωθε πως η ευτυχία αποτελείται από μικρές τέτοιες στιγμές. Φορούσε εκείνο το λευκό μπλουζάκι, είχε αρχίσει να φοράει όλη την γκαρνταρόμπα του Νίκου κι δεν είχε τίποτα άλλο πάνω της.
« Καλημέρα» της είπε ο Νίκος δίνοντας της ένα τρυφερό φιλί πάνω στους ώμους της
« Καλημέρα » άλλαξε μεριά για γυρίσει από την άλλη μεριά κι να του δώσει ένα φιλί στο χείλη, το χέρι της χάιδεψε απαλά το πρόσωπο του
Με μια απότομη κίνηση, ανέβηκε πάνω της κάνοντας την να νιώσει το σκληρό μόριο του. Αυτός έσκυψε πάνω της κι έβαλε το κεφάλι του μέσα από την μπλούζα με σκοπό να γλύψει το στήθος της, μεγαλύτερη του αδυναμία.
« Βρε μωρό μου όλο το βράδυ το κάναμε, δεν κουράστηκες;» τον ρώτησε εκείνη εξαντλημένη, το σεξ μαζί του έμοιαζε περισσότερο με προπόνηση γυμναστικής. Αν συνέχισαν έτσι, θα είχε κι αυτή κυκλικούς σε λίγο καιρό
« Δεν μπορώ να σε χορτάσω» σήκωσε το πρόσωπο του ελάχιστα για να την κοιτάξει μέσα απ' την μπλούζα. Η κοπέλα δεν ήθελε κι πολύ για ενδώσει στο κάλεσμα του. Εκείνος είχε ήδη αρχίσει να πηγαίνει προς τα κάτω με σκοπό να την γλύψει, ήθελε να την φροντίσει καλά. Η κοπέλα άρχισε να νιώθει μια τρομερή ευχαρίστηση στο αιδοίο της κι στα γόνατα της. Προσπαθούσε να κρατήσει το στόμα της κλειστό μα όσο εκείνος συνέχισε να παλεύει με την γλώσσα του, τόσο εκείνη ήθελε να ουρλιάξει από την ηδονή.
Κάπου μακριά από τον Αγιόκαμπο, κοντά στο Βόλο βρισκόταν ο Αντρέας επάνω στη μηχανή. Είχε δώσει σχεδόν δύο εβδομάδες χώρο στην Ιωάννα, εφόσον εκείνη δεν απαντούσε θα πήγαινε να την βρει. Πάρκαρε τη μηχανή του έξω από το σπίτι των γονιών της, χτύπησε την πόρτα κι περίμενε υπομονετικά μια απάντηση από κάποιον. Λίγα δευτερόλεπτα έπειτα η μαμά της Ιωάννας στάθηκε και άνοιξε την πόρτα, μόλις τον είδε έμεινε έκπληκτη να τον κοιτάζει.
CZYTASZ
Καλοκαιρινό Μυστικό
Romans"Σα ναυαγοί ερωτευμένοι, μέσα στο όνειρο χαμένοι.. θα ξεχάσουμε μωρό μου τα παλιά„ [-Σα ναυαγοί, Νινο] Εκείνος την πλήγωσε, εκείνη δεν τον ξέχασε. Και τα χρόνια... περνάνε! Η Λίζα μεγάλωσε με τη ανάμνηση του. Εκείνος αποτελούσε ένα -σχεδόν- ξεχασμ...
