Καλοκαιρινό Μυστικό

Εις το επανιδείν

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό κι το παράθυρο κλειστό, μα κι πάλι μπορούσες να ακούσεις τους κεραυνούς κι την βροχή που έρχονταν από έξω. Η εποχή είχε χάσει πια την ομορφιά της κι ερχόταν σιγά σιγά το φθινόπωρο στις ζωές όλων μας. Δύο καρδιές χτυπούσαν δυνατά κάτω από το πάπλωμα που τους σκέπαζε. Η Λίζα απόψε είχε χάσει τον ύπνο της κι οι σκέψεις ήταν τόσο μεγάλες που την έπνιγαν. Τώρα που βρήκε αυτό που ήθελε πως να πει το αντίο; Ήξεραν κι οι δυο πως δεν θα κατάφερναν να φέρουν εις πέρας μια σχέση από απόσταση. Εκείνη Θεσσαλονίκη, αυτός Αθήνα στη καλύτερη περίπτωση θα μπορούσαν να συμμετέχουν στο βίντεο κλιπ του Κωνσταντίνου Αργυρού παρά να έχουν σχέση. Βέβαια η Λίζα ήθελε να το προσπαθήσει αλλά δεν ήξερε πώς θα έκανε την συζήτηση. Ο Νίκος βρισκόταν ακριβώς δίπλα της κι κοιμόταν εδώ κι μια ώρα. Εκείνη δεν είχε τίποτε άλλο να κάνει πέρα απο να τον κοιτάζει. Κοιτούσε το σκούρο μαλλί του κι τα σαρκώδη χείλη του, όλα πάνω του φάνταζαν υπέροχα. Δυστυχώς, όλα τα όμορφα κάποια στιγμή κάνουν το κύκλο τους. Κάθε πράγμα πρέπει να τελειώσει για να δημιουργηθεί μια νέα συνθήκη, έτσι ειναι. Αχ ρε Νίκο, πόσο χρόνο χάσαμε κι οι δυο μας για να δούμε την αλήθεια, σκέφτηκε κι αμέσως ένιωσε άσχημα γιατί ήξερε πως εκείνη είχε μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης.

Η Λίζα θύμωνε με τον εαυτό της, κανονικά θα έπρεπε να είναι χαρούμενη. Πέρασε με επιτυχία στη πρώτη της επιλογή, κάτι που ήθελε από πολύ μικρή. Θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένη. Μα στην ευτυχία υπάρχει πάντα το τίμημα, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Εκείνη βρήκε μια εσωτερική δύναμη κι σηκώθηκε από το κρεβάτι, ήθελε να σταθεί κοντά στο παράθυρο. Ήταν μια κίνηση που την έκανε από τότε που ήταν μικρή, της άρεσε να χαζεύει τις σταγόνες που έπεφταν πάνω στο παράθυρο. Πόσο ειρωνικό όμως, τότε ήταν μια μικρή κοπελίτσα τρελά ερωτευμένη με τον αδερφό της κολλητής της. Την ίδια στιγμή ένιωθε πόνο, απόρριψη και μίσος.. όλα στο μυαλό της ήταν ένα κουβάρι. Τώρα είναι μια κοπέλα το ίδιο ερωτευμένη με ένα αγόρι που τελικά δεν ήταν τόσο γελοίος όσο νόμιζε. Τώρα όλα είναι λυμένα κι, σχεδόν, ήρεμα μέσα της.

«Λίζα..»ψέλλισε εκείνος από το κρεβάτι «έλα εδώ να σε χορτάσω ρε μωρό μου» σχεδόν την παρακάλεσε να γυρίσει στο κρεβάτι, ήταν το ίδιο στεναχωρημένος με εκείνη

Ο Νίκος με μάτια που προσπαθούσαν να ανοίξουν από τον ύπνο, πρόσεξε τη όμορφη κοπέλα του να στέκεται όρθια. Φορούσε εκείνο το αγαπημένο του λευκό μπλουζάκι που είχε φορέσει εκείνη τη μέρα στην πισίνα. Αυτό το μπλουζάκι ήταν ένα σκέτο λευκό ύφασμα, χωρίς κανέναν σχέδιο ή σημασία. Πάνω της, όμως, είναι η τέλεια εφαρμογή. Ήθελε με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτεί κάθε στιγμή μαζί της. Πονούσε τόσο πολύ μέσα του που έχασαν τόσο καιρό.