Καλοκαιρινό Μυστικό

Σκιάθος

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Το αυτοκίνητο κινούταν με μεγάλη ταχύτητα στον απαλό αυτοκινητόδρομο. Είχαν περάσει μόνο δύο ώρες από την στιγμή που είχαν βάλει τα πράγματα τους μέσα στο αυτοκίνητο του Νίκου κι αποχαιρέτησαν το εξοχικό. Η Λίζα δεν κατάλαβε γιατί έπρεπε από τις πέντε τα χαράματα να φύγουν, αλλά ήταν τόσο κουρασμένη που δεν τον συζήτησε παραπάνω. Εκείνη τώρα με ένα μικρό μαξιλαράκι ύπνου κοιμόταν στο θέση του συνοδηγού, ενώ εκείνος  που κι που τις έριχνε ματιές για να σιγουρευτεί πως είναι όλα καλά. Ανυπομονούσε να την ξυπνήσει για να δει την έκπληξη που της έχει κανονίσει, αλλά ήξερε πως ήθελε να ξεκουραστεί. Πάρκαρε για λίγα λεπτά το αυτοκίνητο του κοντά στο εκδοτήριο εισιτηρίων του Βόλου, κατέβηκε κι αγόρασε δύο εισιτήρια για αυτούς τους δύο. Είχε κανονίσει μια εκδρομή για πέντε μέρες στην Σκιάθο, ήθελε αυτό το καλοκαίρι να τους μείνει αξέχαστο. Μετά από αυτό μπήκε ξανά στο αυτοκίνητο κι σύμφωνα με τις οδηγίες των ατόμων του πλοίου περίμενε την σειρά του για να παρκάρει το αμάξι του.

« Λίζα, σήκω φτάσαμε» έγειρε προς το μέρος της, έβαλε το βάρος του ελάχιστα πάνω της κι της χάιδεψε το αυτί « Ξυπνά» της είπε κι την φίλησε απαλά στο μάγουλο. Η κοπέλα μόλις κατάλαβε πως κάποιος προσπαθούσε να την ξυπνήσει, άνοιξε τα μάτια της μπερδεμένη από τον ύπνο

« Τι έγινε;» ρώτησε εκείνη, κοίταξε γύρω της κι έμοιαζε λες κι ήταν σε γκαράζ του πλοίου « Τι συμβαίνει;»

« Ηρέμησε πάμε να πάρουμε καφέ» την χάιδεψε απαλά στο κεφάλι, δεν ήθελε να φύγει από πάνω της. Ήθελε να είναι κοντά στην αναπνοή της.

« Που είμαστε; Που πάμε;» ρώτησε με τον πανικό τώρα να έχει πάρει θέση στο μυαλό της

« Μετά την ημέρα των γενεθλίων σου, σκέφτηκα να σου κάνω δώρο ένα ταξίδι στη Σκιάθο. Ξέρω πως δεν είναι ο,τι καλύτερο αλλά-» ο Νίκος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει γιατί η η Λίζα του έκλεισε το στόμα με το έντονο φιλί της

« Σε ευχαριστώ» του είπε χαρίζοντας ένα γλυκό χαμόγελο «Πάμε να φάω κρουασάν » του είπε κι βγήκε χαρούμενη απ' το αμάξι, πήρε από τα πίσω καθίσματα την τσάντα της. Εκείνος βγήκε, κλείδωσε το αμάξι κι την έπιασε από το χέρι για να φτάσουν πάνω στους καναπέδες. Σε μισή ώρα εκείνος κοιμόταν επάνω της, ήταν τρομερά εξαντλημένος κι ο ύπνος πάνω της ήταν το πιο όμορφο συναίσθημα.

[...]

Στάθηκαν έξω από το μεγάλο σπίτι με τα ενοικιαζόμενα που είχε κλείσει δωμάτιο ο Νίκος. Είχαν την τύχει να βρίσκεται στο παλιό λιμάνι της πόλης, ήταν τόσο κοντά σε όλα. Ο κύριος που έκανε την κράτηση στάθηκε για να τους χαιρετήσει.