Minho'dan
Dün Iseul'la çok güzel bir gün geçirmiştik. Yani en azından benim açımdan güzeldi. Onun yanındayken sanki bu dünyadan kopuyordum. Bütün dertlerimi,sıkıntılarımı unutuyordum.
O benim için çok özledi.
Ama lanet olsun ki gelecek hafta vizeler başlıyordu ve bu yüzden onu görmek hiç kolay olmayacaktı.
En azından numarasını almıştım. Mesajlaşarak da konuşabilirdik değil mi.
Gelecek hafta sınav olduğu için kütüphaneye gitmeye karar verdim. Çocuklarla akşam planlamıştık aslında.
Sınavlar bu sefer de kötü geçerse evdekilerle aram iyice bozulacaktı. Hoş zaten bana bir faydaları yoktu.
Her zaman mükemmelliyetçiydiler bu yüzden hep hayatımın içine etmiştiler. Aslında mimarlık benim seçimim değildi.
Sırf babam istiyor diye bu lanet okuldaydım. Babam avukattı, annemse doktor. Bu yüzden beni de kendilerine layık bir çocuk olarak görmek istediklerini söylüyorlardı hep.
Babam arkadaşlarının çocuklarını örnek gösterirdi bana. Onlar gibi olmamı istiyordu. Avukat,doktor,mimar,mühendis.
Lisede bile kimlerle arkadaş olup olmayacağıma onlar karar veriyordu.
Zaten arkadaşım da yoktu o zamanlar.
Sadece ders çalışan bir robot haline getirmiştiler beni.
Ama ben dans etmek istiyordum. Şarkı söylemek istiyordum. Bunlarla mutlu oluyordum. Bunu onlara söylediğimde evde büyük bir kavga çıkmıştı. Babam bana "Senin aptal hayalin yüzünden kendimi insanlara rezil edemem " demişti. Şarkıcı olmayı rezillik gibi görüyordu.
Kabul ediyorum beni en iyi okullarla okutmuştu,hiç birşeyi eksik etmemişti . Maddi açıdan tüm ihtiyaçlarımı karşılamıştı. Ama ben bunu istemiyordumki. Sadece istediğim şekilde bir hayat yaşamak istiyordum. Ailemin kuralları olmadan.
Bu yüzden Iseul'u güvenli yer olarak görüyordum. Ailemin seçtiği o robot sürüsünden değildi, doğaldı. Kendi gibi olmaktan çekinmiyordu , düşüncelerini hiç sakınmıyordu mesela. Sanırım ondan kopamayacaktım.
_________________________________________
Ben geldim. Sınavlarım bitti sonunda ama ben de bittim 🤧
Neyse Minho bebeğimin hayatını anlatmak istemiştim.
Bu kadardı ❤
0
8.07 düzenleme
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nepenthe•| Lee Know |•
Fanfiction"Biz mutlu olamayız Iseul" Ama deneriz en azından Minho "Anlamıyorsun işte hep üzüleceksin. Ne zaman mutlu olsak buna engel olacaklar" O zaman biz de küçücük mutluluğumuzu kalbimizde saklarız. Kimse alamaz. ______________________________________...
