Nepenthe•| Lee Know |•

10🌹

Iseul'dan

Hava güzel olduğu için park kalabalıktı.
Minho elimden tutarak götürdüğü için ufak çaplı bir kalp krizi geçiriyordum ama bişiyok diye kendimi sakinleştiriyordum.

Takmıyor gibi yapmaya çalışıyorum, cool'm ya ondan. Herneyse.
Resmen parkın sonuna gelmiştik ama hala yürüyorduk. Daha fazla dayanamayıp sordum

"Minho parka gidiyoruz dedin ama neredeyse parktan çıkmak üzereyiz.
Daha ne kadar yürümek zorundayız acaba?"

Minho:  Çok yürüdük   farkındayım ama az kaldı. Hatta geldik sayılır.

Dudaklarımı büzdüm
"Ama cidden ayaklarım acıyor."

Minho sinsi gülüşle "Kucağımda gitmek ister misin? "

Tamam bana uyar

"Sırtında ola bilir."

Minho:Çabuk pes ettin gibi.

Elini bırakıp önde yürümeğe başladım

"Hah şaka yapıyordum sadece.
Asla böyle birşey yapmam. Kendi ayaklarım var. Kanasalar bile kendim yürürüm"

"Emin misin peki? Asla asla dememelisin"

"Çok eminim"

"İleride hatırlatırım bu lafını"

"Çok konuşma da geldik mi sen onu söyle"

"Evet şu ağaçların arkasında"

"Ne ağaçların arkasında?"

"Iseul sen balık hafızalı mısın? "

"Ay evet. Nerden bildin?"

Minho elini alnına vurup "Ekstra bir çaba sarf etmedim.Senin ağzını açman yetti. Yah buraya gelirken sürpriz var demedim mi ben?Ne çabuk unuttun"

Sanki bu anı bekliyormuş gibi lafa atladım "Bak görüyor musun? Ne büyük bir işkence. Sen bir de beni sınavlara çalışırken gör. Götüm yırt- yani canım çıkıyor resmen konuları ezberlemek için."

Minho"Eminim öyledir. Neyse gel burası işte " diyerek çekiştirdi beni.

Iseul:Piknik mi yapacağız? Otların üstünde?

Minho şaşırarak "normal insanlar böyle yapıyor Iseul ne demek istediğini anlamadım" dedi.

Iseul:Şey ben yere oturamam. Böceklerden korkuyorum o yüzden.

Minho:Ama örtü var. Yere direkt oturmayacaksın ki.

Iseul:Minho gerçekten oturamam.
Özür dilerim.

Evet kulağa aptalca gele bilir ama
böcek fobim var. Ama gerçekten korkuyorum. Sanki böcekler üstüme tırmanacak ,vücudumda gezecek gibi geliyordu.

Minho: Şey eğer yalnış anlamazsan kucağımda otura bilirsin.

Şokla bağırarak " SAÇMALAMA " dedim.

Minho:Yani korktuğun için diyorum.
Sana dokunamaz o zaman böcekler.

Iseul:Eğer bebek olsaydım bu dediğin mümkün ola bilirdi.

Minho"Ya da sevgilim" dedi kısık bir sesle ama ben duydum.

Iseul:Ne dedin duyamadım ?

Minho"Iseul, bak tatlım gerçekten korkmana gerek yok. Ben yanındayım.
Merak etme seni korurum o minik şeylerden" dedi alaycı bir şekilde

Iseul:Gece kabus görürsem ne yapacaksın?

Minho:Yanımda uyuya bilirsin mesela.

Iseul:Evet işin şakasını da yaptığına göre ben artık gidebilirim.
Sana iyi eğlenceler.