The Boy Who I Love Larry Stylinson

11. The Hospital

Harry Pov

Ik kom met Lottie aan bij het ziekenhuis. Luke komt uit de ambulance en haalt ons er ook uit. "Jullie kunnen niet gelijk mee met Louis, sorry. Maar jullie kunnen in de wachtkamer blijven en misschien vanavond al bij hem, maar reken er maar niet op dat hij wakker is" Zegt Luke. "Het is al geweldig om hem te zien. Ik kan nog steeds niet echt bedenken dat hij echt is mishandeld door zijn eigen stiefvader. Echt niet..." Zeg ik dan. "Ik weet het, zo ken ik papa echt helemaal niet. Hij heeft nog nooit iemand pijn gedaan. Tenminste niet in mijn buurt" zegt Lottie. "Volgens Louis is dit al een tijdje gaande maar dat het nog nooit zo hard was als nu. Meestal had hij een paar blauwe plekken maar dat was het. Een keer had hij een blauw oog en een bloed neus, toen waren jullie weg en ging hij op date met mij" vertel ik Lottie. "Ik snap het niet, waarom vertrouwt hij jou meer dan zijn zusje, ik weet het ik ben nog jong enzo maar vroeger vertelde hij me altijd alles en nu niet meer" zegt Lottie met een verdrietig gezicht.

"Kunnen jullie misschien dit gesprek binnen in de wachtkamer verder voeren. Louis ligt nu al in zijn kamer en we gaan dadelijk een paar onderzoeken met hem doen" zegt Luke na een tijdje stilte. "Is goed hoor" zeg ik. We lopen naar binnen en gaan naar de receptie. "Hai, ik ben Harry Styles en dit is Lottie Tomlinson. Wij komen voor Louis Tomlinson en moesten in de wachtkamer wachten. Weet u waar we dan heen moeten?" vraag ik. " Hai ik ben Michael Clifford de receptionist. Jullie moeten met de lift omhoog naar de 3e verdieping. En dan moeten jullie naar voren lopen tot je een grote open ruimte ziet. Ik wens u veel sterkte" Zegt de man achter de balie die dus blijkbaar Michael heet. Wij knikken en rennen een soort van naar de lift. We drukken op het knopje. De lift komt snel en we gaan naar binnen. Ik druk op knop 3 en we gaan omhoog. Al snel horen we het belletje gaan en de deuren gaan open. We stappen uit en blijven lopen tot dat we een open grote ruimte zien. Net zoals Michael al had gezegd. We gaan zitten en beginnen een gesprek met elkaar.

---

Nadat we een uur of twee met elkaar hebben gepraat komt Luke deze kant op. "Hi ik heb goed nieuws voor jullie. Hij is een niet al te slechte toestand. Hij heeft een scheurtje in zijn enkel. Het kan zijn dat hij ook een buiktrauma heeft maar dat weten we pas zeker als hij wakker is" Verteld hij ons. "Wat is een buiktrauma" vraagt Lottie aan Luke. "Een stomp buiktrauma is een ongeval waarbij er inwerkend geweld van buitenaf heeft plaatsgevonden, zonder dat deze de buikwand heeft doorboord. Het gaat hier dus om een druk of klap van buitenaf" verteld hij. Lottie knikt begrijpelijk. "Maar het goede nieuws is dat jullie bij hem mogen komen. Hij is nog niet wakker maar hij kan vanavond of morgen wakker worden" Zegt Luke. Lottie en ik kijken elkaar blij aan. "Er mag wel maar één iemand tegelijk naar binnen" Verteld hij er nog snel bij. "Ga jij maar Lots, zonder mij zou dit niet eens gebeurd zijn" Zeg ik tegen haar. "Maar zonder jou zou hij ook niet zo gelukkig zijn. En dan had hij niemand om heen te gaan als papa zo heftig tegen hem deed. Dus ik vind dat jij moet gaan" zegt ze. "Weet je het heel zeker" vraag ik toch nog voor de zekerheid. Ze knikt en ik sta dan op. Luke brengt me naar de kamer van Louis. 

Ik doe de deur open en loop langzaam naar hem toe. Ik pak een stoel en ga naast hem zitten. Ik blijf hem aankijken en het schuldgevoel word steeds groter. Zonder mij zou hij hier helemaal niet liggen. Hij ziet er zo kwetsbaar uit. Ik weet dat het pas net is gebeurd maar toch mis ik om met hem te praten, te lachen en te zoenen. Ik weet niet wat ik zonder hem zou moeten. Lottie klopt op de deur. Ik loop erheen en vraag wat er is. "Luke zei dat ik ook wel erbij mocht zijn. Dus hier ben ik dan" zegt ze.

Ik knik en loop terug naar Louis. Lottie gaat aan de andere kant van het bed zitten en ook bij haar rollen er tranen over haar wangen. We kijken elkaar aan en dan weer terug naar Louis.

Luke komt de kamer weer binnen en zegt: "Jullie moeten weer weggaan. Louis moet veel rust hebben." Wij knikken. Lottie pakt Louis' hand en knijpt er zachtjes in voordat dan gaat ze weg. Louis en ik zijn nu nog over. Ik leun naar voren en geef hem een kus op zijn lippen. Het voelt raar nu hij niet mee kust. Ik geef hem nog een kus op zijn voorhoofd en loop dan de kamer uit.

Hii hoe gaat het allemaal met jullie? Wat vinden jullie van het gedrag van de vader van Louis?

Woorden: 844
All the love. E