12. Going To The Police Station

86 1 0
                                    

Johannah POV

Nadat Harry en Lottie met de ambulance mee zijn gegaan, ging ik naar binnen samen met de tweeling en Fizz. Mark stond daar en ik hield de kinderen veilig achter mij. Ik liep langzaam naar hem toe en gebaarde naar de meiden dat ze moesten blijven staan. "Ah Jay fijn dat je nog even terug voor mij komt. Kijk, het spijt me van Louis maar jij weet toch ook wel dat homo's niet horen te bestaan. Het zijn gewoon vieze flikkers. Kan je het me vergeven?" vraagt hij nep bezorgd.
"Denk je serieus dat ik je dit kan vergeven. Het maakt mij helemaal niks uit op welk geslacht onze zoon valt. Het maakt me wel uit dat je hem daarom pijn moet doen. JE HEBT ONZE EIGEN FUCKING ZOON IN HET ZIEKENHUIS GESLAGEN!" Zeg ik hem. "Ik heb je al die tijd vergeven, maar nu ben je echt te ver gegaan. Ik heb de politie gebeld en je gaat me naar hij bureau" zeg ik als ik wat kalmer ben. "Jij denkt dat ik gewoon vrijwillig meega naar het bureau om mezelf aan te geven. Ha je bent nog dommer dan ik dacht. Ik ga dus niet mee naar het bureau" Zegt hij tegen me. Hij komt naar mij toe lopen en ik schrik snel achteruit. "Meiden ga maar naar buiten, daar zijn jullie veilig" zeg ik tegen de meiden. 

De meiden lopen de deur uit en sluiten hem vervolgens weer achter hun.
"Dat je niet meewil is een ding maar dat je me pijn wilt doen, en zeg niet dat je dat niet wilde doen want ik zag het aan je, dat je me pijn wilde doen in de buurt van de kinderen gaat te ver." zeg ik als ik me weer naar Mark draai. "Oh jij wil natuurlijk dat alles volgens jouw plan gaat, maar dacht je nou echt serieus dat ik mee zou gaan. IK GA NOOIT VAN MIJN LEVEN MEZELF AANGEVEN AAN HET BUREAU! OF HET NOU VRIJWILLIG IS OF NIET, IK GA DAAR NIET HEEN!" schreeuwt hij naar me. "Okay, prima. Blijf jij nog maar even hier dan kom ik zo weer terug" zeg ik kalm tegen hem.
Ik loop rustig naar boven totdat hij me niet meer kan zien. Als ik uit zicht ben ren ik naar de badkamer. Ik pak een middel waardoor hij gaat slapen. Ik doe het in een fles en ren ermee naar beneden.

"Ik heb wat drinken voor je. Je zal vast dorst hebben nadat je onze zoon hebt geslagen" zeg ik als ik naar hem toe loop. Hij kijkt me aan met een sarcastische blik. Ik geef hem een fake glimlach en geef het water aan hem. Hij kijkt me even aan met een twijfelende blik maar al snel drinkt hij het glas helemaal leeg.
Hij geeft het lege glas weer terug aan mij. Ik zeg dat hij even op de bank moet gaan zitten omdat hij anders omvalt midden op de vloer en dan word het nog lastiger om hem in de auto te tillen.
Ik breng het glas naar de keuken en kijk ondertussen even naar een foto van Louis die boven het aanrecht hangt. Ik voel een traan over mijn wang lopen.
Ik pak mezelf weer op en ga terug naar de woonkamer waar ik Mark zie slapen.
"Meiden jullie vader slaapt dus kunnen jullie me helpen hem in de auto te tillen" Roep ik naar de meiden die nog buiten staan. Ik hoor de deur open gaan en even later zie ik de meisjes hier voor me staan. "Mam je hebt hem toch niet pijn gedaan" vraagt Fizzy. "Nee lieverd, ik heb hem een middeltje gegeven waarvan hij ongeveer een uurtje van slaapt" zeg ik tegen haar. De meiden knikken van dat ze het begrijpen.

---

Na een lange tijd proberen hebben we Mark toch in de auto gekregen. We zijn nu bijna bij het politie bureau als ik helemaal achterin de auto iemand hoor gapen, wat dus betekent dat Mark wakker is. "What the hell is dit! Waarom lig ik hier en waar gaan we heen!" roept hij naar ons. "Mark, let op je toon. Je ligt hier omdat je niet mee wilde werken om naar het bureau te gaan." zeg ik tegen hem. Je kan het bureau al vanaf hier zien. 

Ik skip effe het hele gesprek met de agenten en het naar binnen gaan.

We komen uit de overhoringskamer waar ze het besluit hebben genomen om Mark een tijdje vast te houden tot ze alles zeker weten. We gaan terug naar huis zonder Mark en daar aangekomen bel ik meteen Lottie om te vragen  hoe het daar is.

Heyy, hoe is het allemaal met jullie.

Ik hoop dat jullie het goed vinden👍🏻
Woorden: 767

All the love. E 

The Boy Who I Love Larry StylinsonWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu