Bir gerçek aile hikayesinden çok daha fazlası. Aşk, arkadaşlık, aile...
Her şey bu hikâyede:)
"Bu şarkıyı bizim için çok özel bir kadına yazdım. Bu kadın hepimizin hayatında büyük bir yer kaplıyor. En çok da benim. O olmasaydı bu yerlere gelemezdik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Bölüm: "Deniz Kızı."
Başıma giren ani ağrı ile gözlerimi sımsıkı kapatarak başımı ellerim arasına aldım. Bulunduğum ortam o kadar sesliydi ki arkama bile bakmadan çekip gitmek istiyordum. Her ağızdan ayrı bir ses çıkıyordu resmen. Reşit olur olmaz yollarımı ayırdığım ailemi uzun bir zamandan sonra ilk defa görüyordum.
Tabii aile denirse...
Tekinler bana hiçbir zaman aile olmamışlardı. Arkamda olmak yerine her daim köstek olmuşlardı bana. Onlar yüzünden geçirdiğim bombok zamanları hatırlamak dahi istemiyordum. Şimdi ise doktorun gelmesini bekliyorduk. Doktorun söyleyeceği sonuca göre hiçbir zaman aile olmadığım kişilerin gerçekten ailem olmadığı kesinleşecekti.
Ailem olmadıklarını reşit olmadan önce şans eseri duyduğum konuşmalarından dolayı zaten biliyordum. DNA testi sadece bunu kesin hâle getirecekti. Farklı olan şey ise gerçekten bir ailem olabileceği ihtimaliydi. Bu ihtimal bile bedenimi titretmeye yetiyordu.
Bir süre daha aynı pozisyonda durup kafamı kaldırdım. Kafamı kaldırmamla göz göze geldiğim kadın bana kendimi hatırlatmıştı. Dışarıdan herhangi bir insanı çevirsek o da bu benzerliği fark ederdi.
Göz temasını bozmadan bakmaya devam ederken dolu dolu olan gözlerinin baştan aşağı beni süzmesiyle ellerimdeki dövmeleri incelemeye başladım. Titreyen parmaklarımı gizlemek için elimi yumruk haline getirdim.
Kapının açılıp doktorun içeriye girmesiyle Tekin ve Korlu ailesi arasındaki tartışma sona ermişti.
Sahi neden çıkmıştı ki bu tartışma?
Kendimi o kadar soyutlamıştım ki çevremde olan bitenin farkına bile varmamıştım. Doktorun boğazını temizlemesiyle bütün odağımı ona verdim.
"Bildiğiniz üzere geçen hafta verdiğiniz kan örneklerinin sonucu bugün çıkıyordu." diyerek başlamasıyla konuşmayı uzatıcağını anlamıştım. Şu durumdan bir an önce kurtulmak istiyordum. "Uzatmasak?" olabildiğince kibar çıkarmaya çalıştığım sesimle araya girdiğimde odadaki bakışlar beni bulmuştu.
Doktorun kafa sallayıp söze girmesiyle beraber bu durumdan kurtulmuştum. "Pekâlâ, çok uzatmadan sonuçlara geçiyorum o zaman." diyerek elindeki zarfı açtığında derin bir nefes aldım. Bir süre kâğıtta yazanları okuduktan sonra hepimizde göz gezdirdi. "Elde ettiğimiz sonuçlara göre Ekrem Korlu ile Eftalya Ulucan'ın, Tuncay Tekin ile de Elif Korlu'nun DNA'sı eşleşiyor."
Aldığım nefes boğazımı yırtmak istercesine zorlamaya başladığında ellimi boğazıma götürdüm. Sakinleşmem gerekiyordu. Hem de bir an önce. Hiçbir şey söylemeden oturduğum yerden kalkarak hızlı bir şekilde odadan çıktım. Aynı hızda hastane koridorunda ilerlerken sadece hastaneden çıkmak ve bizimkilerin yanına gitmek istiyordum.
"Eftalya!" arkamdan adımın seslenildiğini duyduğumda istemesem bile adımlarımı durdurdum. Yönümü onlara doğru döndürdüğüm zaman hızlı adımlarla bana doğru geldiklerini görmemle içimden kaçıp gitmek için bir mucize olmasını diliyordum. "Eftalya biraz konuşabilir miyiz kızım."
