Bir gerçek aile hikayesinden çok daha fazlası. Aşk, arkadaşlık, aile...
Her şey bu hikâyede:)
"Bu şarkıyı bizim için çok özel bir kadına yazdım. Bu kadın hepimizin hayatında büyük bir yer kaplıyor. En çok da benim. O olmasaydı bu yerlere gelemezdik...
Bölüm geçikdiği içinhepinizden özür diliyorum canlarım ama bu aralar özel hayatımın pek yolunda gittiğinisöyleyemem. Wattpad'e her girdiğim zaman tamam bu sefer bölümü yazıpatacağım diye giriyorum. Sonradan mood düşüklüğünden kaynaklı bir kaç kelime yazıp geri çıkıyorum. İlham milham kalmıyor durum böyle olunca. Umarım beni anlayışla karşılarsınız.
Zaten sizleri fazlasıyla bekletmişken daha çok uzatmak istemiyorum, iyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6. Bölüm: "Büyük Gün."
Heyecandan titreyen ellerimi sıkıp geri açtım. Aynanın karşısındaki görüntüme bakarken nasıl gözüktüğüme karar vermeye çalışıyordum. Bir anda açılan kapı sayesinde gözlerimi aynadaki yansımamdan çekip gelen kişiye baktım.
"Nerde kaldın Ef? Vakit yaklaşıyor." diyen İdil ile umutsuzca ona baktım. "Hazırlanıyorum." ufak bir duraklamanın ardından devam ettim. "Daha doğrusu hazırlanmaya çalışıyorum."
İdil önüne gelen uzun sarı saçlarını arkaya atarak yanıma yaklaştı. "Hadi ama Ef! Yapma böyle." omuzlarımdan tutup bedenimi kendine doğru çevirdiği zaman gözlerimi gözlerine diktim. "Biliyorum şu sıralar senin için oldukça yoğun geçiyor bir de heyecan eklenince daha kötü oldun ama kendine gelmen lazım."
Derin bir nefes aldım. Biyolojik ailem ile olan yemeğin üstünden neredeyse iki hafta geçmişti. Geçen süre zarfında bir kaç telefon konuşması dışında herhangi bir etkileşimimiz olamamıştı. Bu iki hafta benim için o kadar dolu ve stresliydi ki kendimi Dünya'dan soyutlanmış hissediyordum. İki hafta boyunca her günüm prova yaparak geçmişti. Bugün ise Parsların yarın çıkacak olan şarkıları için büyük bir dinleme partisi düzenlenmişti.
Çocuklar için çok önemli bir gündü bu. Şarkı ilk defa dinlenime sunulacaktı. Hem onlar için hem de benden ölesiye sakladıkları şarkıyı sonunda duyacağım için içimde bitmek bilmeyen bir heyecan vardı. Öyle ki bu heyecanım son iki haftanın stresinin ve yorgunluğunun bile önüne geçmişti.
"Biliyorum ama önüne geçemiyorum heyecanımın." kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu resmen. "Çok uğraştılar bu şarkı için ve bugün büyük gün."
İdil lisenin son dönemi okulumuza nakil olmuştu ve o zamandan beri çok yakın arkadaştık. Aramızdaki bağ bu zamana kadar hiç kopmamıştı. "Biliyorum güzellik ve işte tam da bu yüzden kendini toparlayıp onların yanında olmalısın. Onların senden bile heyecanlı olduklarına adım kadar eminim."
