Bir gerçek aile hikayesinden çok daha fazlası. Aşk, arkadaşlık, aile...
Her şey bu hikâyede:)
"Bu şarkıyı bizim için çok özel bir kadına yazdım. Bu kadın hepimizin hayatında büyük bir yer kaplıyor. En çok da benim. O olmasaydı bu yerlere gelemezdik...
Umarım iyisinizdir. Bölümü bu kadar geç attığım için hepinizdençoközür diliyorum. Maalesef sıklıkla değişen havalar yüzünden şifayı kaptım, sınavlarbaşladı onlara çalışıyorum vesaire derken bölüm bu kadar gecikti. Fazla uzatmak istemiyorum.
Keyifli okumalar...♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. Bölüm: "Aile."
Korlu ailesi bize şaşkın bir şekilde bakarken Pars'a ve bizimkilere döndüm durumu açıklamak için Meriç'i işaret ettim. "Çocuk seni görmüş hiç kimse inanmayınca üzülmesine dayanamadım." ardından derince bir iç çekip saçımı karıştırdım. Pars, Korlu ailesini incelemeyi kesip bana baktığında gözlerimi kaçırdım. Suçluluk duygusu bastırmıştı bedenimi. Sanırım bir anda sonunu düşünmeden davrandığım içindi.
Çenemi kavrayan parmaklar hafif bir hareketle başımın ona doğru dönmesini sağlamış ve bakışlarımızı birleştirmişti. "Kaçırma benden o güzel gözlerini. Suçluluk da duyma. Senin güzel kalbin yeter." hafif gülümsemişti daha sonra.
İki, üç adım gerimizde duran bizimkiler de yanımıza geldiğinde Çınar kolunu omzuna atıp kafamı abi edasıyla gövdesi ve kolu arasında sıkıştırmıştı. "Bazen diyorum ki bu kız cadı, sonra öyle anlar oluyor ki iyilik meleğine dönüşüyorsun. Şaşırıp kalıyorum." saçlarımı birbirine katması ile kurtulmak için çırpınırken bir anda çekilmiş kendimi Pars'ın kolları arasında bulmuştum.
"Bırak lan kızımı." diyerek Çınar'ın ensesine vurmuştu. Dudaklarım hafif kıvrılmıştı bu sayede. Seviyordum bu hallerini.
"Yememiş içmemiş XY kromozomu sıçmışlar. Bu ne oğlum?!" Tuna'nın hayretler içinde sorduğu soruyla gözüm Korlu ailesine kaymıştı. Haklıydı. "Sana ters bir hareket yapmadılar değil mi?" Buğra'dan gelen soruyla kafamı olumsuz anlamda salladım.
Neden bahsettiği gayet ortadaydı. İçten ıçe hepsinin endişelendiğinin farkındaydım. Şu devirde kimseye güven olmuyordu. Öyle haberler gündeme geliyordu ki insan ne diyeceğini bilemediği noktaya geliyordu. Biyolojik olmaları onları tanımadığım gerçeğini değiştirmiyordu. Bir kadın olarak her ihtimale karşı gözü açık olmalıydım ne yazık ki.
"Neyse." dedi Pars konuyu dağıtmak ister gibi. "Hadi güzelim tanıştır bakalım bizi bahsettiğin kişi ile." kolunu belime sarıp bedenimi hafif bir şekilde öne ittirmiş, Korlu ailesine doğru ilerlemek için ilk adımı atmamızı sağlamıştı.
