Bir gerçek aile hikayesinden çok daha fazlası. Aşk, arkadaşlık, aile...
Her şey bu hikâyede:)
"Bu şarkıyı bizim için çok özel bir kadına yazdım. Bu kadın hepimizin hayatında büyük bir yer kaplıyor. En çok da benim. O olmasaydı bu yerlere gelemezdik...
Beni takip eden okuyucularımpaylaştığım duyurudan dirseğimi ve omzumu kırdığımı biliyordur, bu yüzden uzun bir süredir bölüm gelmiyordu. Hâlâ tam anlamı ile eski halime kavuşmuşsayılmam ama şuançok çok dahaiyiyim. Daha fazla uzatmadan bölüme geçmek istiyorum. İyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.Bölüm:"Bağlılıklara ve Bağımlılıklara"
Gecenin sonuna doğru ilerlerken masadaki herkesin suskunlaşmasını ve kendilerini içkilerine vermelerini fırsat bilerek boğazımı temizledim ve oturduğum yerden ayağa kalktım.
Masadaki herkesin bakışları bana dönerken, "Size gerçekten inanmıyorum." diye giriş yaptım gecemizin baş kahramanlarına bakarak. Daha sonrasında gözlerimi uzun masaya yerleşmiş yakın çevremizde gezdirdim. "Hele sizler? Hepinizin her şeyden haberi vardı ama bana çaktırmadınız bile."
"Adı üstünde supriz Ef. Çaktırsaydık ne önemi kalırdı?" kinayeyle konudan İdil'e bakıp omuz silktim. "Ucundan bari spoiler verseydiniz. En azından muslukları açmazdım. Şu halime bakın." elimle yüzümü işaret ettim. Parti alanındaki tanımadığımız davetliler gidene kadar kendimi tutmuştum ama biz bize kaldığımız anda küçük bir kız çocuğu gibi ağlamaya başlamıştım.
Herkes bu halime güldüğünde göz devirdim ama yine de ufak bir tebessümle onlara eşlik ettim. Partinin olduğu otelin en üst katında yakın çevremizle ayrı bir kutlama yapıyorduk.
Pars'ın oturduğu sandalyeden kalkıp yanıma gelmesiyle beraber dikkatimi ona verdim. "Gecenin sonuna yaklaşırken ben de bir şeyler söylemek istiyorum." dedi mutlu ve huzurlu bir tonlamayla. "Öncelikle başından beri bize bu plânımızda yardım eden herkese kendi adıma teşekkür ederim." gülüp bana baktığında inadına yaptığını biliyordum.
"Çok klişe bir konuşma olacak ama yine de söylemek istiyorum. Biz bu sektöre girdiğimiz zaman sırf toyuz diye çok itilip kakıldık, haksızlığa uğradık. Buralara kadar gelmek gerçekten bizim için hayalden farksızdı. Şimdi ise burada sizlerle kutlama yapıyoruz. Yanımızda olmanız ve mutluluğumuza eşlik etmeniz bizim için çok önemli. Bu yüzden teşekkür ederim, ederiz."
Pars'dan ilk defa çocuklar ve ben dışındaki çevremize bu kadar duygusal bir konuşma yaptığına şahit oluyordum. Çok yol katetmişlerdi. Çok yol katetmiştik. Kendimi çocuklarını yetiştirip en iyi yerlere getirmiş bir anne gibi hissediyordum. Bu ne kadar normaldi?
Ağzım kulaklarıma varıncaya kadar güldüğüme emindim. Gözlerim hafif sulanmıştı ama bu yaşadığım grur ve sevinç patlamasından kaynaklıydı. Pars'ın konuşmasından sonra masadaki herkes alkışlamaya ve kendi aralarında ıslık çalmaya başlamışlardı.
