.something wicked | slow update

.1 | bir adım ileri iki adım geri

Her sabah alarmı 5'te çalardı. Bir bardak su içip üstünü değiştirirdi ve koşuya çıkardı. Döndüğünde genelde üstünden ter boşanıyor olurdu, bu yüzden yanlışlıkla her yeri patlamadan bir an önce duşa girer ve bayılmadan duştan çıkabilmek için dua ederdi. Duştan sonra üniformasını giydiğinde diğer insanlar da uyanmaya başlamış olur ve bir anda tüm yurdu uğultular sarardı. Bakugou Katsuki ise kimseye aldırmadan mutfağa iner bazen sadece "Bakusquad"a bazen de tüm sınıfa bir kahvaltı hazırlardı. Ama asla kendine değil, çünkü kendini kontrol etmesi gerekiyordu.

Herkes için kahvaltı hazırlarken bir yandan bugününü planlıyordu. Kafasında kurduğu kahvaltı için 20 gram yulaf üstüne 150 ml yağsız süt, öğle yemeği Lunch Rush bugün öğrenciler için ne hazırladıysa ondan üç kaşık, okuldan sonra en az üç saat daha egzersiz ve ardından ödevlerine tam odaklanabilmesi için bir protein bar. Hatta bugünkü antrenmanda iyi yapabilirse akşam kendine ufak bir atıştırmalık hakkı daha koyabilirdi. Ama bunun olması için tüm plana tam olarak uyması gerekiyordu.

"Bakubrooo, bugün mükemmel şefimiz bize ne hazırladı?" bütün enerjisiyle mutfağın ortasında beliren Kirishima, Bakugou'yu tüm düşüncelerinden bir anlığına uzaklaştırabilmişti.

"Eğer midene bir şey girmesini istiyorsan saç beyinli hemen mutfağımdan çık ve oturup bekle!"

"Ah bugün de ters tarafından kalkmış sarışın bombam," diyerek hızlıca Bakugou'nun gazabından kaçtı Kirishima.

____________

"Yumurta ve yanına biraz meyve. Tabağın hepsini bitirin ya da bir daha benim yemeklerimden yemeyin."

"Ohh Bokogou, son olmoson boz no olordok, oçlokton ölordök, söronordok, sonomozo boklordok. Boz sonsoz hoçbor şoyoz," Kaminari ne kadar ağzı dolu konuşmuş olsa da masadaki herkes onu anlamış ve başlarıyla onaylamışlardı.

"Gerçekten senin yaptığın her şey çok lezzetli, Kacchan sugoi!"

"Kapa çeneni ve yemeğini ye Deku!"

"Peki, ama senin önünde neden tabak yok Kacchan? Sen yemeyecek misin?"

Deku'nun bunu herkesin önünde sorması Katsuki'yi rahatsız etmişti. Ya sırf bu yüzden biri artık daha az yediğini fark etseydi? Ne olurdu o zaman? Ama şüphe uyandırmamak için Deku'ya hemen cevap vermezse daha önceden bütün foyası ortaya çıkabilirdi.

"Yemekten anlamayan size yaparken ben yedim Deku."

Yalan değildi! Gerçekten yemişti. Sadece ne yumurta ne de yanındaki meyvelerden yemişti. Mutfağı kullanan çok olmadığı için başarıyla sakladığı mutfak tartısıyla gramı gramına hazırladığı yulafını yemişti.

____________

Okul ölüm gibi geçiyordu. Aptal vücudu alışık olmadığı için derslerde hiç enerjisi yoktu. Bazen beyni o kadar durmuş hissediyordu ki hangi derste olduğunu bile anlamak zor geliyordu.

Ama dayanacaktı. Çünkü kendini, vücudunu eğitmesi gerekiyordu ki ileride mükemmel olabilsin. Her şey bununla başlıyordu. Tüm hedeflerine böyle ulaşabilecekti. Sadece başlarda biraz acı çekmesi gerekiyordu.

"grrrrrr."

LANET OLSUN! Tam dersin ortasında midesi guruldamıştı. En azından sınıfta o kadar çok ses vardı ki büyük ihtimalle kimse duymamıştı. Hem biri duysa bile yalanı hazırdı. Nasıl olsa öğle yemeğinden önceki son dersteydiler.

Su şişesini kafasına dikti ve Aizawa köşede uykusuna devam ederken zil çalana kadar ödevlerini yapmaya devam etti.

____________