Ailem(iz)

🧬16.BÖLÜM🧬

👨‍👩‍👧‍👦İYİ OKUMALAR👨‍👩‍👧‍👦

16.BÖLÜM

YAĞIZ ARSLAN'DAN

Ne kadar olmuştu yazgı uyuyalı saymayı bırakmıştım gecem gündüzüme karışmıştım. Geçirdiğim krizlerden dolayı günlerimi karıştırıyordum

Odanın kapısı tekrar tıklatıldığında başımı çercevede ki resimden çekmedim. Ne kadar güzel gülümsemişti. Annemin baskıları yazgı'yı benden almıştı

"ablacım hadi aç kapıyı"

Bade ablanın üzgün ve kısık sesiydi. Açmadım. Ne yataktan çıktım ne de başka bir şey yaptım. Biraz sonra odanın önünden tekrar adım sesleri duydum. Her gün geliyor biraz konuşuyorlardı ardından gidiyorlardı. Hiçbirini doğru düzgün dinlemiyordum

BAYBORA ARSLAN'DAN

Yurt dışında ki kendi mekanlarımızdan birinde sızıp kalmıştım. Dün gece yine kendimden geçene kadar içmiş herkes çıktıktan sonra sinirle ve alkolün etkisi ile mekanı dağıtmıştım. Yorgun adımlarla çıkışa doğru ilerledim.

Bu yorgunluğum alkolden değildi. Çektiğim acıdandı. Uçurumun kenarına geldiğimde en ucuna gittim. yere oturup mekandan aldığım şişeden büyük yudumlar içtim.

"yazgı'm keşke o gün engel olsaydım keşke seni yalnız bırakmasaydım."

Her gün pişmanlıktan ölüyordum, yok oluyordum.

BADE ARSLAN'DAN

Sabaha kadar yağız'in kapısından ayrılmamıştım. . Belki çıkar ya da ne bileyim gidememiştim.

Yazgı'nin komaya girmesi ile herkes dağılmıştı  ben ve batı acımızı göstermemeye çalışıyorduk.

Ama canım yanıyordu. Onlar eve ilk geldiklerinde ne kadar heyecanlanmıştım. üçüz kardeşlerim ile mutlu olacağım sanmıştım. hepsi tek bir kadın yüzünden mahvolmuştu

merdivenlerde ki adım seslerimi duyduğumda başımı oraya çevirdim. batı yorgun gözlerle bana bakarak yanıma geldi

"abla ne yapıyorsun burada hasta olacaksın"

"yağız hala çıkmadı"

yanıma gelip o da benim gibi yere oturdu. dizlerini kendine çekip başını dizlerine yasladı. çok masum bakıyordu

"abla keşke yazgı ve yağız ilk geldiğinde onlara daha yakın davransaydım"

"kimseyi tanımadan bilemezsin hem merak etme yazgı uyanacak hepimiz normale döneceğiz"

"ya dönemezsek, ya uyanmazsa"

"saçma saçma konuşma batı"

sesim sinirli çıkmıştı. bu düşünce beni sinirlendiriyordu. batı'nın gözünden yaşlar akmaya başladığında onu kendime çekip sıkıca sarıldım. 

"ağlama düzelecek"

omuzlarını silkip ağlamaya devam etti. 

YAĞMUR ARSLAN'DAN

Bir günü daha geride bırakmıştık. Yazgı hala uyanmamıştı. Hastane odasında tek başımaydım. Karşımda yazgı'm vardı. babam ve ablam kantinde oturuyorlardı. Tekrar yazgı'nın yanına gittim.

"yazgı'm ne olur uyan artık. Bak herkes perişan oldu"

Annemle birlikte her haftasonu yazgı'nın vücudunu bezle yıkıyorduk. Arada hemşireler gelip kaslarına masaj yapıyorlardı. Daha ne kadar uyuyacağı belli değildi.

"yazgı'm her şey aynı, yağız hala odasından çıkmadı ne durumda olduğunu bile bilmiyorum içeri giremiyoruz baybora abim yurt dışına gitti. uyansan herkes toplanır biliyor musun? Seni çok özledim be üçüzüm"

Durmayan gözyaşlarım akmaya devam ediyordu. gözyaşlarımı elimle sildim. Komodinin üstünde ki dün batı abimin getirdiği kitabı elime aldım. Tekrar yanına oturdum. kitabın kapağını açıp okumaya başladım.

2 HAFTA SONRA

Yazgı hala uyanmamıştı. Doktorlar ümidi kesmişti ama biz kesmemiştik. Biliyordum uyanacaktı. Uyanmalıydı

Bugün bizim doğum günümüzdü. Üçüzlerim ile kutlayacağım ilk doğum günümde yazgı yanımızda değildi. Odanın kapısı açıldığında içeriye gözlerinden akan yaşlarla annem girdi. ardından babam ablam ve batı abim.

Ablam yanıma gelip sıkıca bana sarıldı

"doğum günün kutlu olsun 3 numaram"

"benim doğum günüm bugün değil abla, benim doğum günüm yazgı uyandığı zaman olacak"

"uyanacak annecim, bırakmaz benim kızım çok güçlü o"

Ablamdan ayrılıp anneme sarıldım. Daha sonra diğerlerine sarıldım hepsi doğum günümü kutladı

"yağız çıkmadı mı odasından"

"çok uğraştık ama çıkmadı"

Gözlerim tekrar dolmuştu. yağız'ı görmeyeli aylar olmuştu. onu çok özlemiştim. Keşke yanımda olsaydı belki o zaman daha iyi olurdum

Annem yazgı'nın yanına geçip dün yıkadığımız saçlarını okşadı

"güzel kızım, keşke birlikte geçireceğimiz ilk doğum günü böyle olmasaydı ama olsun sen uyan daha çok doğum günü kutlayacağız"

Alnından öptü. Gözlerinden tekrar yaşlar akmaya başladığında babam onu koltuğa oturttu.

"yağmur uzat bakayım elini"

Batı abimin sözü ile elimi ona uzattım. Abim montunun cebinden çıkardığı bileklik yüzüğü bileğime taktı.

"küçük bir hediye ama olsun"

"teşekkür ederim abi"

Ona sıkıca sarıldığımda beni kendine çekip kucağına alarak koltuğa oturttu. Başımı göğsüne gömüp yüzükler ile oynadım.

"aynısından yazgı'ya da aldım. Uyansın birlikte takarsınız, hatta yağız'a da aldım."

"babacım biz hediyemizi daha sonra vereceğiz"

"bana tek hediye yazgı'nın uyanması olur babam"

👨‍👩‍👧‍👦🧬👨‍👩‍👧‍👦🧬

Saatler geçmişti bir iki kere doktorlar gelmişti ama bir şey değişmemişti. Yazgı hala uyuyordu. Kapı açıldığında başımı oraya çevirdim ve gördüğüm kişi ile ağzım şaşkınlıkla açıldı. Kalbim heyecanla çarpmaya başladı.  

SON 

NASILDI?

EN DUYGULANDIĞINIZ SAHNE?

SİZCE KİM GELDİ?

YAZGI NE ZAMAN UYANACAK?

BUNDAN SONRA NE OLSUN?

BADE VE BATI'NIN DUYGULARI?