TÜM ANNELERİN ANNELER GÜNÜ KUTLUYORUM
👨👩👧👦İYİ OKUMALAR👨👩👧👦
27.BÖLÜM
YAZGI ARSLAN'DAN
Sabah yanağımda hissettiğim el ile uyandım. Gözlerimi açtığımda baybora abi yere oturmuş tek eli ile yanağımı seviyordu. Aynı zamanda da beni izliyordu
"günaydın güzelim"
"günaydın abim"
Yaklaşıp yanağımdan öptüğümde gülümsedim. Onların bize karşı gösterdiği her bir sevgi beni çok mutlu ediyordu
"hadi kalk bugün anneannemler gelecek"
Dediğinde gülüşüm silindi. Ne kadar bir şey olmayacağını söyleseler de emin olamıyordum
"abicim korkma kimse sana bir şey demez"
"ama çok kalabalık olacak"
"istersen konuşayım gelmesinler"
"olmaz"
Dedim sesim istemsizce yüksek çıkmıştı. Başımı hafif yere eğip daha sessiz bir şekilde konuştum
"o kadar geldiler"
"hiçbir şey sizden önemli değil"
Dedi sesinden geçmişe döndüğünü anladım. Benim komada kaldığım zamanlar hepsi için çok zor geçmişti.
"bak ne yapalım sen odanda kal ne zaman istersen yanımıza gel istemezsen hiç gelme"
"ama olmaz ki ayıp olur sonra annem-"
Sustum. Cümleler ağzımdan otomatik olarak çıkmıştı.kızmazlardı ki bana
"olur siz ne isterseniz olur"
Aşağıdan sesler gelmeye başladığında kalbim daha hızlı atmaya başladı.abim elimi tutup beni sakinleştirmek için daireler çizmeye başladı. kalp atışlarım normale dönmüştü
"seninle kalmamı ister misin?"
"gerek yok"
"tamam bir şey olursa beni ara dediğim gibi kendini zorlama ne zaman istersen o zaman gel"
Tamam anlamında başımı salladığımda alnımdan öpüp odadan çıktı. geri yatağa yattım. Sırtımı kapıya dönüp dizlerimi kendime çektim ve kendimi sakinleştirecek sözler söylemeye başladım.
BAYBORA ARSLAN'DAN
Yazgı'yı odasında bıraktıktan sonra aşağıya indim. keşke çocuklar karışmasaydı o zaman bunlar olmazdı. Yazgı çok fazla belli etmese de anksiyetisi onun için büyük bir sorundu. Okula bile zar zor gidiyordu. Ayrıca hala annesinin etkisi üstündeydi. Belki annemle daha çok yakınlaşırlarsa bu korkusu biraz daha geçerdi.
Aşağıya indiğimde anneannemin sesini duydum. Salona girince gördüğüm görüntü gülmeme neden oldu. Yağız tüm akrabaların arasına düşmüştü. Herkes bir şey soruyordu. Bade yanıma gelip belime sarıldığında bende ona sarıldım
"yağız her an kaçabilir"
Dediğinde güldüm.
"yazgı nerede?"
"gelemiyor, çok kalabalık ya isterse gelecek"
Yüzünün düştüğünü hissettiğimde omzuna ovaladım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ailem(iz)
ChickLitbu hikaye yıllar önce hastanede çıkan bir karışıklık sonucu karışan ikiz bebekler 16 yıl sonra ailelerine kavuşan. geçmişte yaşadıkları olaylardan dolayı utangaç çekingen ve sinir hastası yazgı, söz konusu kardeşi olduğunda gözü kimseyi görmeyen yağ...
