BU BÖLÜMÜ NORMALDE 06.05.2022 TARİHİNDE YAYINLANMIŞTI AMA ÇOK FAZLA YAZIM HATASI OLDUĞU İÇİN YENİDEN DÜZENLEDİM
👨👩👧👦İYİ OKUMALAR👨👩👧👦
25.BÖLÜM
YAZGI ARSLAN'DAN
Karakolun nezaretinde bir oraya bir buraya yürüyordum.
Tabi ki beklediğim şey olmuştu yağız adamlarla yumruk yumruğa kavga etmişti ve sonumuz karakolda bitmişti. Şuan çok stresliydim. Kızmayacaklarını bilsem de içimde ki korkuya hâkim olamıyordum.
"yazgı'm sakinleş annemler kızmaz"
"biliyorum ama ben yine de korkuyorum, elimde değil"
Yanlarına oturduğumda bade abla elimi tutup avucumun içinde daireler çizerek beni sakinleştirmeye çalışıyordu
Nezarethanede duyduğum kapı açılma sesi ile oraya baktım. biyolojik annemiz ve baybora abi sert adımlarla yanımıza geliyordu
Nezarethanenin kapısı açıldığında biyolojik annemiz hızla yanımıza gelip 4'ümüzü de kontrol etti
"iyi misiniz? Bir şeyiniz yok ya"
"sorun yok annem küçük bir kavga"
Diyerek yağız'a baktı yağmur. Yağız'ın sadece kaşı açılmıştı. Adamlar ise tamamen bitmiş durumdaydı. Üvey babamızın zorla aldırdığı dövüş dersleri sayesinde çok yara almamıştı
"abicim sen iyi misin?"
"iyiyim"
Biyolojik annemiz ellerini beline koyup bize baktı.
"niye kavga ediyorsunuz, ya size bir şey olsaydı"
"hepsi o şerefsizlerin suçu resmen gözleriyle kızları taciz ettiler"
Dedi yağız sinirle konuşarak
"aferin sana aferin"
Dedi baybora abi gururla yağız'ın omzuna kolunu atıp kendine çekti
"baybora kardeşlerine hiç iyi örnek olmuyorsun"
"annecim seninde babamı kıskandığında yaptıklarını hatırlıyoruz"
Dediğinde şokla biyolojik anneye baktım. Dışarıdan hiç öyle görünmese de içinde cidden değişik biri vardı
👨👩👧👦🧬👨👩👧👦🧬
Karakoldan çıktıktan sonra eve gelmiştik. Babam 4'ümüzü de sıkıca sarılmış her saniye iyi olup olmadığımızı soruyordu. Yağız'ın kaşı çok kötü olmadığı için revirde pansuman yapmışlardı
Biyolojik annemizin telefonunun çaldığında yanımızdan ayrıldı. Bir süre sonra yanımıza geri geldi.
"annemler geliyor"
Dediğinde ben çok gerilmiştim ama herkes çok rahat ve mutluydu. Demek ki eski ailem gibi değillerdi. Bu beni biraz rahatlatsa da hala gergindim. Babam beni kollarının arasına alıp sakinleşmeme yardım etti
"ama sorun şu ki senin annenlerde geliyor"
Dediğinde hepsi hayır anlamında başını salladı
"anne bilmem farkında mısın ama geçen sefer anneannemler ve babaannemler yemeği kim yapacak kavgasına girmişti."
"niye ki"
Dedim daha fazla dayanamayarak
"korkmana gerek yok kötü insanlar değiller sadece torunlarını paylaşamıyorlar. Size kızmazlar"
Baybora abinin sözleri beni hem rahatlatmış hem de güldürmüştü
Sanırım önümüzde ki iki günüm çok eğlenceli geçecekti
👨👩👧👦🧬👨👩👧👦🧬
Yanımda sırtı yatağa yaşlı bir şekilde yatan yağıza daha çok sokuldum. Aşağıda biraz oturduktan sonra yağmur bizimle film izlemek istediğini söyleyip bizi yukarı çıkarmıştı filmi ayarladıktan sonra abur cubur tepsisi hazırlamaya gitmişti.
Yağızla uzun zaman sonra baş başa kalıyorduk
"Her şey çok garip yağız"
"Öyle, ama mutlusun demi?"
"Mutluyum hem de çok, sen?'
"Sen mutluysan bende mutluyum "
Dediğinde gülümsedim. Beni düşünmesi koruması beni çok mutlu ediyordu
"Yarın bir şey olmayacak demi? Yani onlar gibi olmayacak"
Eski ailemizde akrabalar geldiğinde anksiyetemden dolayı onlara çok yaklaşmazdım bu yüzden sürekli bana laf atarlardı
Sürekli çirkin, başarısız ve saygısız olduğumu söylerlerdi o yüzden akrabalar hep korkmuştum
Ama şimdi daha az korkuyordum çünkü yanımda beni sonsuza dek koruyacağına inandığım kocaman bir ailem vardı
"Olmaz, hem baksana kimse onlar hakkında kötü bir şey demedi "
"Biliyor musun ben artık daha az korkuyorum"
Dediğimde saçlarıma bir öpücük kondurdu
"Aferin benim küçük savaşçıma"
Dediğinde kaşlarım çatıldı ondan ayrılıp ona baktım
"Ben küçük değilim hatırlarsan biz ucuzuz"
Bu kelime bile her şeyi. Değiştiğinin kanıtıydı. Biz artık ikiz değil üçüzdük artık yalnız değil kocaman bir aileye sahiptik
Sözlerim ile yağız gülmeye başladı
"Hatırlarsan senden 4 dakika büyüğüm"
"4 dakikanın lafını mı yapıyorsun"
"O 4 dakika da çok şey oldu hanımefendi"
Dediğinde üstüne atlayıp onu gıdıklamaya başladım
Bir süre sonra kapı açıldı ve içeriye yağmur girdi. Bizi görünce gülerek elinde ki tepsiyi kenara bırakıp üstümüze atladı ve bizi gıdıklamaya başladı
Odanın içinde üçümüzün kahkahaları yankılanıyordu
SON
NASILDI?
EN SEVDİĞİNİZ SAHNE?
YAZGI TAMAMEN AİLEYE ALIŞTI NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ?
BUNDAN SONRA NE OLSUN?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ailem(iz)
Chick-Litbu hikaye yıllar önce hastanede çıkan bir karışıklık sonucu karışan ikiz bebekler 16 yıl sonra ailelerine kavuşan. geçmişte yaşadıkları olaylardan dolayı utangaç çekingen ve sinir hastası yazgı, söz konusu kardeşi olduğunda gözü kimseyi görmeyen yağ...