Find my meaning in life ~ Drarry

~ Rozdział XXVII ~

Bitwa.
Bitwa o Hogwart.
Ciemna strona kontra jasna.
Do zniszczenia zostały tylko dwa hormruksy,  Harry wiedział że niestety on będzie jednym z nich. Szczerze Nie zdziwił się tym. Od początku czuł że coś jest nie tak.
~ ~ ~ ~
- Harry Potter... Chłopiec, który przeżył umrze. - powiedział Voldemort chłodnym tonem
Niektórzy śmierciożercy z Voldemortem na czele oraz Harry, który był sam znajdowali się w Zakazanym Lesie. To miał być koniec i początek.
- Nie wiesz jak długo czekałem na ten moment. - dodał po chwili
Chłopak trzymał przez chwilę e dłoni kamień wskrzeszenia. Lecz gdy usłyszał głos Voldemorta, który powiedział:
- Avada Kedavra!
Zielone światło wypełniło las.
Harry opad bezwładnie na ziemię, a Tom Riddle rozkazał komuś by sprawdził czy Złoty Chłopak żyje. Narcyza podeszła do leżącego na trawie chłopaka i zapytała szeptem by nikt inny jej nie usłyszał:
- Wiesz czy Draco jest cały?
- W-widziałem... g-go.... jest.... jest cały.... - powiedział ledwo i cichutko
- Nie żyje! - krzyknęła kobieta, a inni Śmierciozercy razem z Voldemortem zaczęli się śmiać.
Harry był niesiony przez Hagrida, który od początku czuł że chłopak żyje, ale wiedział że skoro udaje martwego to ma jakiś plan. Milczał. Gdy byli na placu Hogwartu.
Gdy byli na miejscu wszyscy usłyszeli jedno zdanie. Które niektórych cieszyło, a niektórych zniszczyło.
- HARRY POTTER NIE ŻYJE!
Draco poczuł się wtedy jakby stracił część siebie. Jego serce złamało się. Blondyn poczuł zbierające się w koncikach oczu łzy.
- Czas wybrać strony! - krzyknął po chwili Tom
- Draco... - usłyszał swojego ojca i od razu spojrzał na niego i matkę. Zobaczył jak jego matka kiwa głową na nie pokazując tym gestem że ma nie iść. Że ma zostać na miejscu. Więc tak też zrobił. Blondyn stał w miejscu nie mogąc się ruszyć, coś jakby coś go przybiło do miejsca, w którym się znajdował. Zauważył że wszyscy na niego patrzą. Niektórzy zdziwieni, a Śmierciożercy ( prócz Narcyzy ) i sam Voldemort z mordem w oczach.
Co wszystkich zdziwiło? To że Neville, niepozorny cichy chłopak jako jedyny zdobył się na to by odwrócić uwagę samego Voldemort'a. Postawił się jednemu z porężniejszych czarodziei.
W tym samym momencie gdy Neville odwracał uwagę wszystkich Harry zaskoczył z rąk Hagrida. To wyglądało jakby było zaplanowane lecz tak nie było. To było spontaniczne. Nagle Neville wyciągnął miecz Godryka zza pleców. Draco po chwili zauważył że jego ukochany żyje. Szybko lecz niezauważalne podbiegł do niego rzucając mu jedną z różdżek, które znalazł.
- Będzie dobrze, ale uciekaj teraz. - powiedział Harry, a Draco choć nie chciał posłuchał go
Prawdziwa bitwa się zaczęła, dopiero gdy zauważono żyjącego Potter'a. Neville starał się zabić Nagini. Wiedział że trzeba ją  zabić przez to że podsłuchał Harry'ego, który rozmawiał jakiś czas temu z obrazem. Gdy jednak Neville zabił Nagini nastała walka ostateczna. Dzięki niej albo wygra Voldemort i nastanie terror, albo wygra Harry i wszystko zacznie się układać.
Obaj stali na środku placu gotowi do honorowego pojedynku.
- Avada Kedavra! - krzyknął Harry w tym samym czasie co Tom
Czerwone światło i zielone mieszały się. Draco zobaczył że Harry słabnie. Ryzykując wiele wybrał miłość więc bez większego namysłu podbiegł obok Harry'ego i powiedział cicho w stronę Voldemorta:
- Avada Kedavra.
Złapał swojego chyba chłopaka za dłoń, a ich magia połączyła się i była o wiele silniejsza niż kiedykolwiek.
Nagle wszyscy zauważyli jak Voldemort upadł, a jego ciało rozsypało się w proch.
Draco bez większego namysłu złapał dłońmi Harry'ego za policzki i złączył ich usta w delikatnym pocałunku, a gdy się od siebie oderwali powiedział:
- Przepraszam Harry... przepraszam Kochanie... Kocham Cię.
- To koniec i teraz będzie tylko lepiej. Teraz liczymy się tylko my. Będziemy tworzyć naszą historię. Sami.