MELİS
İrem'in niye böyle davrandığını anlamamıştım. Tamamıyla işe alındığımı ona söyleyecektim belki sevinir diye ama bu durum üzmüştü. Öğrenmek için tam gidicekken telefonuma bir bildirim geldi. Masadan bakınıp geçecektim ama "Polis." Yazdığını görünce duraksadım ve telefonu elime alıp baktım.
"Merhaba Melis hanım. Kayıp olan kızınızla bir bilgi bulduk. Müsait bir zamanda karakola gelmeniz bekleniyor." Diye okudum. Gözlerim dolmuştu. Bir an düşecek gibi oldum ama hemen sandalyeye oturuverdim.
"Aman Allahım, yoksa kızım-." Diye seslendiğimde tebessüm ettim ve o arada mutfağa biri girdi. Baktığımda iremdi!
"İrem."
İrem:Melis!
"Efendim canım." Dediğimde kaşlarını çatarak "Babamdan uzak dur, seni sevdim ama fazla abartma! İkinizin bakişlerini görüyorum." Dediğinde şaşırmıştım. "Bakışmak!" Diye dedim içimden.
İrem:Annemin yerini kimse alamaz. Annem gitti babam gidemez. Dediğinde gözlerim dolarak "Bak irem sana bir hikaye anlatmak istiyorum." Dediğimde irem yumuşamış gibi olucak ki kaşları normale gelmişti.
İrem:Ne Hikayesi?
"Benim kanımdan canımdan olan bir kuzenim vardı. Senin yaşında tatlı bir kızı olucaktı ama yok."
İrem:Nasıl? Nerde Şuan? Dediğinde gözlerim dolmuş bir şekilde sorusuna cevap verdim.
"Kayboldu. Ve halada kayıp! Vefat ettimi yoksa yaşıyor mu? Bilmiyor ve haberde alamıyor. Hani annen vefat etti ve annenin yerini kimseye doldurmasını istemiyorsun ya. Aynısını benim kuzenim de yaşıyor. Dedim ve bir an bana sarıldı ve bende ona karşılık vermiştim.
Yanaklarından öptüm ve İrem'in saçlarını okşadım.
İrem:Anladım şimdi! Peki adı neydi kuzenin kızı?
"Arya!" Dedim, irem gülümsedi.
İrem:Ya ne güzel.
"Bu arada benim sana sürprizim var. Ben artık senin gerçekten bakıcınım. Denemeyi geçtim."
İrem:Ya çok güzel. Dedi ve melisle salona geçtik.
Toprak bey ortalıkta yoktu.
"Baban nerde?"
İrem:Babam, anneannemle konuşuyor. Sesini yükseltti anneanneme! Dediğinde İrem'in burda kalmasını istedim ve yukarıya çıktım.
TOPRAK
Toprak:Hayır diyorum. Dünde konuştuğum gibi! Burda olamazsın olamazsınız. Evet, zaten öyle bir şey yaparsan bittin sen. Dediğimde telefonu kapatır kapatmaz kapıyı açtım ve karşımda Melis vardı.
Toprak:Beni mi dinliyorsun yine?
"Bu sefer evet! Kusura bakmayın toprak bey, irem geldi yanıma sesinizi yükseltmişsiniz." Dediğinde bir an kolumu çekerek beni kendine çekti ve kapıyı kapattı.
"Toprak bey napıyorsunuz?"
Toprak:Kızım ne dedi sana?
"Anneannemle konuşuyor, sesini yükseltti falan dedi. Toprak bey karışıyor gibi olucam ama hem sizin hemde eşinizin ailesini çağırsanız olmaz mı! Tamam küs olabilirsiniz ama iremi görsünler." Dediğinde Melis güzel konuşmuştu ama olayları bilmediği için "Hayır." Diyip konuyu kestim ve Melis elimi tutarak "Elinizi kalbinize götürün." Diyerek kalbime götürdü.
"Ne olay olduysa ne yaşadıysanız bunu Kızınıza yansıtmayın. İçinizde savaş verecekseniz verin Kızınıza vermeyin." Diyerek konuştu. Bu meliste ne var bilmiyorum ama konuşmaları bana iyi gelmeye başlamıştı. Ama yapamazdım kaşlarımı çatarak kalbimden elimi çektim ve "Sen ne benim ailemi ne de neyse çıksak iyi olur." Diyip birlikte odadan çıktık ve Kızım bize bakmıştı.
