Fell in Love with the President

Chapter 34: The event, Part 2

Jade's POV

Natapos yung pagsasayaw namin ni Bonget. Nagulat ako nung hinalikan nya ang kamay ko. The next thing I know, isinama nya na ako sa table nila.

He introduced me to mayor Inday. Ay VP na pala hehe.

'you're Jade? Oh my God! Kagwapa jud nimo uy!' I chuckled. Naiintindihan ko yun ah?

'daghang salamat po VP. Kayo din po, ang ganda ganda nyo din po in person'

She smiled at me. And even invited me na magpunta daw kami sa Davao soon.

Nagpaalam nako sa kanilang babalik nako sa table namin. Before leaving them, nagbilin pa sya saken

'wag mo nang iiwan si apo BBM ah? Ngayon ko lang yan nakita ulit na masaya' VP said and smiled at me

Ngumiti na lang ako pabalik sa kanya tapos bumalik sa table namin. Bakit nasunod pa saken tong lalaking to? Ayaw nyang estimahin yung guests nya?

'why are you following me?' tanong ko sa kanya

'my parents used to tell me that I should go and follow my dreams. That's why Im following you' hirit nya

Nagblush naman ako. Saan nya natutunan yan? Ang corny ah? Pero nakakakilig pag sa kanya galing haha

Umupo nako sa table namin. Tumayo naman si Lyndon para magpakilala kay Bonget.

'Good evening Sir, my name is Lyndon MacKenzie, Jade's husband' Lyndon

Natawa si Bonget kaya natawa din sila Simon.

'hoy gago. Di na bebenta yang mga hirit mo! Alam nya nang magpinsan tayo! Hahaha!' sabi ko kay Lyndon

'ay ganun ba? Dapat di mo muna sinabi couz. Kainis ka naman eh'

'kilala kita. Alam ko kung gano ka ka siraulo kaya inunahan na kita'

Napanguso naman si Lyndon. Maya maya sumeryoso ito. Saka bumaling kay Bonget.

'Jade stayed with us for a year in London. I have witnessed all her tears and her expression of undying love for you. Please take care of my ate. I love her so much that's why I took her back here in the Philippines. I know you can make her happy. Please dont hurt her' Lyndon

Natouch naman ako kay Lyndon. Makulit yan pero mahal na mahal nya ko talaga.

Hindi ko na namalayan na napaiyak nako. Naaalala ko kasi yung mga time na umiiyak ako sa London, sya yung karamay ko nun.

Niyakap ako ng pinsan ko. Mahal na mahal koto kahit nababatukan ko to minsan. Nagpapasalamat ako sa Diyos at ibinigay nya sa akin ang mga taong to para mahalin ko at mahalin ako.

'dont worry, young man. I wont hurt her. Wala nang dahilan para maghiwalay kami. Thank you for looking after my wife. I owe you that big time!'

Napahinto ako sa pag iyak. Anong wife? Pumayag na ba akong magbalikan kami? Kelan?

'hoy. Sinabi ko bang tayo na ulit? Paghirapan moko this time. Aba, ano na Bonget? Idadaan mo na naman ako sa bilis? Tapos ano? Iiwanan mo na naman ako ng mabilisan?' tanong ko sa kanya

Hindi nyo ko masisisi mga mars. Ang dami kong iniluha dahil sa kanya no. May trust issues nako sa lalaking to. Kahit mahal ko pa yan, natatakot nakong sumugal ulit.

Nakita kong natigilan sya. Ooooppppsss. Did I hurt his man's ego?

Maya maya hinila nya ako. Nag excise sya sa mga bagets. Umokay naman sila. Nag thumbs up pa saken si Lyndon habang itinutulak ako. Dinala nya ako sa garden nitong palasyo.