17 again | taekook

17; nerde bokluk orda taehyung

Battım.

Eğer şu anki deneyimlerle beraber The Tonight Show Starring Jimmy Fallon'a katılsaydım ve Jimmy Fallon bana "Hayatında geçirdiğin en kötü dönem neydi Taehyung ve neden?" diye sorsaydı düşünmeden "Hayatımda geçirdiğim kötü bir dönem olmadı, ben harikayım Jimmy." derdim ama eğer düşünürsem ne diyeceğim belliydi. Tam da bu andı.
Şu birkaç haftaydı.
Yirmi yaşımdı.
Nedeni de emonun tekiydi.

Odamda son ses Taylor Swift dinliyor, yatağımda uzanıyor-arada tepiniyorum- ve tavanda asılı olan rengarenk yıldızlara bakıyorum. Arada da şarkıya eşlik ediyordum çünkü bunlar tam olarak benim hissettiklerimdi.

Eğer seni anlayan tek kişinin ben olduğumu görebilseydin...
Başından beri buradaydım.
O zaman neden göremiyorsun?

Malum günün üzerinden tam tamına dört gün geçmişti. Malum günden kastım Jungkook'un beni bırakıp gittiği gece, evet. Onun üzerinden dört gün geçmişti ve bu dört günde Jungkook ile neler yaptım diye merak ediyorsanız hemen cevabı verebilirim!

Hiçbir şey!
Koca bir hiçbir şey hatta!

Dört gün boyunca buluşmadık. Daha doğrusu buluşamadık desem daha doğru olur çünkü Jungkook benimle vakit geçiremeyecek kadar meşguldü. Bu yüzden gün içinde mesajlaşıyorduk ama hazır mısınız, asıl bomba geliyor...

Benimle buluşamamasının nedeni Jimin'di.

Sövmeden önce dinleyin ve size dört gün öncesini anlatmama izin verin çünkü eminim ki bunları öğrenince daha fazla söveceksiniz.

Dört gün önce, yani Jungkook'un gittiği akşam gece on ikiye dek ağladım. Arkadaşlarımın tesellileri, Hoseok ve Jin'in bana yaşam koçluğu yapması, Yoongi'nin yapamaması-bok gibi tavsiyeleri- Yeri'nin aromantik -aşk yok bunların hepsi hayal ürünü tarzı- konuşmaları, Wendy'nin polyannacılık yapması ve Seonghwa'nın durup durup Eros'un kalpli okuyla oynamasıyla-sonra bana atmasıyla- dolu bir gece olmuştu. Ha bir de tüm bunlar olurken kuliste bir sağa bir sola bağırarak uçuşan malum kuşları unutmayalım.

Tiyatrodan arkadaşlarımla beraber çıktık ve beni evime kadar bıraktılar ama onlar beni bırakınca yolumu değiştirdim ve gelmemem gereken bir yere geldim yeniden. Gelmemeliydim. Eve gidip uyumalıydım belki de ama içim içimi yiyordu ve kapıyı çalmasam, beni görmese bile o an ne yaptığını merak ediyordum. Evet, nereye geldiğimi tahmin etmek pek de zor olmamalı.

Jungkook'un evindeydim. Ağacın arkasına geçmiş, Joe Goldberg gibi Jungkook'un odasını izlemiştim dakikalarca. Neyseki karakter olarak ve birisini sevme konusunda Joe Goldberg ve ben çok farklıydık o yüzden telaşlanmaya gerek yoktu.

Her neyse, o gece hiç görmek istemediğim şeyler görmüştüm. Jungkook yatakta oturuyordu. Karşısında da Jimin vardı ve bağdaş kurmuştu. Benim oturduğum yerdeydi. Arada Jimin dalıp gidiyor, Jungkook onun moralini düzeltmek için bir şeyler diyordu ve o da kahkaha atıyordu. Onun gülüşünü görünce Jungkook da sırıtıyordu. Bana yaptığı yüz ifadesinin aynısıydı. Jimin gülerken onun koluna vuruyordu, Jungkook yapmacık şekilde bağırarak kolunu ovuşturuyordu. Bunların aynısını biz de yapmıştık.

Jimin onun evindeydi. Belki geceyi onunla geçirecekti. Benim yaptığım gibi onun hemen yanına yatacaktı ve belki yapamadığım gibi sarılacaktı da.

Jimin'in ailesinin durumu neydi ve ne gibi ciddi bir sorun çıkmıştı bilmiyordum ama yine de kıskanmama engel olamadım. Olgun davranmak, sadece Jungkook'un iyiliğini düşünmek, hislerim dolup taşarken çok zor geliyordu. Yumruğumu sıkıp onları izledim. Ona samimi bir gülümseme vermişti. Bana nasılsa ona da aynıydı artık. Resmen onu hayata geri döndürmüştüm ama bu benim aleyhime olmuştu.