ယုံၾကည္ရာ..ေမာင္
Chapter<7>သူတို႔အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့မနက္10နာရီေလာက္ထိုးေရာ့မည္။ခရီးပန္းလာသည့္ေရွာင္ပါးတစ္ေယာက္ေဟာဟဲလိုက္ေနကာဧည့္ခန္းထဲတြင္အနားယူေနလ်က္..
"လီလီ "
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး"
"ငါ့ကိုေရတစ္ခြက္ေပး ေရခဲေရေလး"
"ဟုတ္ကဲ့ အခုပဲသြားယူလိုက္.."
"ဟိုေလ ေနပူႀကီးထဲျပန္လာတာကိုအရမ္းေအးတာေတြေသာက္လို႔ျဖစ္ပါ့မလား ရိုးရိုးေရေလးပဲေသာက္ပါလား ပါး"
"ဘာကြ ငါ့ဟာ့ငါဘာေသာက္ေသာက္မင္းအပူပါလား"
"ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲပါးရယ္ ပါးကအခုက်ဳပ္ပါပါးျဖစ္သြားၿပီေလ အဲ့ေတာ့.."
"ေဟ်ာင့္ ဘယ္သူလဲမင္းပါပါး ငါမင္းပါးမဟုတ္ဘူး "
အမွန္တစ္ကယ္ပင္စိုးရိမ္မိတဲ့အတြက္သူဝင္တားလိုက္မိတာ တစ္ဖက္ကသူစိမ္းဆန္သည့္စကားေတြေျပာလာေတာ့ရိေပၚစိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။
"က်ဳပ္ကစိတ္ပူလို႔.."
"မင္းပူေပးစရာမလိုဘူး ပူေပးမယ့္သားသမီးေတြေမြးထားတယ္ ေနာက္တစ္ခါပါးလို႔ေခၚရင္မင္းအေသပဲ "
"ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္မေခၚေတာ့ပါဘူး"
"ေမာင္"
"ခ်စ္က်န့္"
ဖခင္ႏွင့္ေယာက္်ားယွဥ္ထိုင္ေနသည္ကို ေရွာင္က်န့္တစ္ေယာက္ရိေပၚဆီကိုသာေျပးသြားလိုက္ေတာ့ ေရွာင္ပါးမွာလီလီယူလာသည့္ေရခဲေရခြက္ႏွင့္ေကာက္ေပါက္ခ်င္စိတ္ကတစ္ဖြားဖြား.
"ေမာင္နဲ႕ငါေနဖို႔အခန္းေလး လိုက္ၾကည့္မလား"
"ခ်စ္က်န့္ျပရင္ၾကည့္မွာေပါ့"
"ဒါဆိုသြားရေအာင္ေလ "
"ေနပါအုံးသားငယ္ရယ္ မာမားတို႔နဲ႕လည္းစကားေျပာပါအုံး ဒီေန႕မွေရာက္တာဒီေန႕ပဲအိမ္တြင္းေအာင္းေတာ့မလို႔လား မားနဲ႕စကားမေျပာျဖစ္တာလည္းၾကာေနၿပီေလကြယ္"
"ဟင္း ေမာင္ပင္ပန္းေနမွာစိုးလို႔"
"ေအာ္ သားရယ္ ရိေပၚကမာမားတို႔ထက္ေတာင္ခံနိုင္ရည္ရွိပါတယ္ ဒီမာမားကသားငယ္ကိုလြမ္းေနခဲ့ရတာေလ"
CZYTASZ
ယုံကြည်ရာ..မောင်[Completed]
Fanfictionအချုပ်အနှောင်တွေကြားအေးစက်စက်ပဲပြုမူနေထိုင်တက်တဲ့ရှောင်ကျန့်ကသူ့ချစ်သူရိပေါ်ကိုအမြဲပြောတဲ့စကားလေးရှိတယ်။ "ဘယ်သူတွေဘာပြောပြောငါမင်းကိုယုံတယ်မောင်"