Merhaba ben Defne Güneş. 11. Sınıf öğrencisiyim. Çok güzel bir hayatım vardı. Aslında her şeye sahiptim. Ta ki o gün gelene dek..
Ben daha 7. Sınıfa giderken ailemi öldürdüler. Onlar öldü.. gözlerimin önünde. Sadece biz kalmıştık. Abim ve ben...
Bunu kaldıramadım ve bir süre psikolojik tedavi aldım. Yanımda olması gerekirken abim
'Katillerin kim olduğunu bulacağım, sana söz veriyorum' diyerek gitti. O günden beri onu bir daha hiç görmedim. Bulamadı belli ki. Ona kızgın mıyım, biraz. Onu özledim mi? Evet hem de çok.
Keşke gitmeyip yanımda kalsaydı. Ama yoktu. Bu duruma biraz alıştım aslında.
Babaannem O zamanlarda yanımda oldu,beni korudu kolladı. Onu çok seviyorum. O Zorlu günlerde bana destek olan tek o değildi. Dostlarım..
Caner, Berk, Melis ve Çisem. Onlarla 5. Sınıfta tanıştık. Zor günlerimde bana destek oldular,yanımda oldular.
Babaannem ve onlar benim ailem.
Aslında her şey şu an güzel gidiyor. Tabi aklımdan silinen 1 yıl hariç. Denilene göre trafik kazası yapmışım. Hafızamdan 10. Sınıfa dair her şey silindi.
Doktor, 'hafızan geri gelmeyebilir' dediği günden beri biraz gergin olsam da inanıyorum geri gelecek.
Ailem geri gelemeyecek biliyorum ama anılarımı geri alacağım.
Selamm. Bu girişi yeni bölümden saymayın sadece hikayemi kafamdakerin bir kısmını buraya dökmem gerekiyordu.
Hem sizin hem benim için daha açıklayıcı olmuştur umarım:)
Yeni bölümde görüşürüz 👋🏻👋🏻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AHŞAP KULÜBE
Ficção AdolescenteBir zamanlar Defne adında neşe dolu, etrafına mutluluk saçan bir kız yaşarmış. İstediği her şeye sahipmiş. Onu çok seven ailesi, daima yanında olan arkadaşları, hayallerini süsleyen dansı.. Her şey çok güzel gidiyormuş. Ta ki Ailesi öldürülene kadar...
