İlk Akşam

29 6 6
                                    

Akşamlar soğuktur yaz-kış demeden bütün akşamlar soğuktur.
İnsanlığa dair bir umut kalmamıştı içimde. O gün orada küçük kardeşim kollarımın arasında can verirken. Kış mevsimiydi. Hava çok soğuktu. İkizimle ben dayana bilirdik ama kardeşim...

Kışın gününde kirayı 2 gün geciktirdiğimiz için kovulmuştuk. Kardeşim hastaydı. İkizim deli gibi bağırıyordu. Yardım istiyordu. Ben ise sadece kardeşimi uyandırmaya çalışıyordum. Sonunda birileri ambulansı aramıştı hastahaneye gidiyorduk. Ben kardeşimin yanında oturmuşdum, ikizim ise önde gidiyorduk. Sonunda vardık. Hemen acile aldılar. İkizimi sakinleşdirmekten kendi acımı yaşayamıyordum.

Ne kadar geçti orda bilmiyorum. Bildiğim tek şey ovutmam gereken bir kardeşim olduğuydu. Saatler sonra doktor geldi "doktor bey kardeşim nasıl" diye sordu Ayla. Doktor sakin ama endişeli bir tavırla

"hayyatda kalması imkansızdı. Nasıl bir mucize oldu bilmiyorum ama oldu. Yaşadı. Durumu iyi ama yinede burda kalsın" kardeşim ona teşekkür etdikten sonra gitdi.
Saatler geçti sanki bir asır gibi. Sonunda uyandı. "uyandı. ALYA UYANDI" diye bağırdı ikizim. " Evet, uyandı güzelim. Korkma artık." onu sakinleştirmeye çalıştım. Sonra ise bir yalan uydurup. Oradan uzaklaşım. O teklifi kabul etmek zorundaydım.
Aklımda hâlâ daha sorular vardı. Ev sahibimiz aşırı iyi bir adamdı bizimde çok severdi nasıl oldu da bir anda böyle değişti. Bu işin peşini asla bırakmıycam sebebi ise geçmişimdi ...

Akşamlar soğuktur Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin