Ayla elin de kızgın bıçakla içeri girerken polis sanki uzaylı istilasına uğramışız gibi bir tepki verdi. Ayla dayanamayıp güldüğün de ben de hafif kıkırdadım.
"Noluyo lan!?" diye anırdı polis ik evin etrafın da koşar adım ilerlerken.
"Korkma. O benim!"dedim gülmemek için zor dururken. İçi rahatlamış eli göğsün de derin bir nefes aldı.
" He,tamam. Zaten ben KORK-LAN NE DEMEK BENİM. KIZIM SENİN NASIL FANTEZİLERİ VAR LAN!RUH HASTASI "dediklerin den sonra kendimi tutamadım ve sonun da kahkaha atdım. Ayla da bana katıldığın da 3 harfli görmüş gibi bana baktı.
" Bak polis,bu kızgın bıçağı kurşun sıyıran bölgeye koyuyorsun sonra da orası zamanla iyileşiyor. "
" Hastaneye gidip dikiş ayırmak varken niye Kendene işkence ediyorsun?"dedi dehşete düşmüş gibi.
" O kadar zamanım yok. Ve ben acıya fazlasıyla alışkınım. Ha bir de yarın kafes de dövüşüm var. Yarına idare etsin gerisi önemli değil. "dedim. Bir anlık bakışaların da şefkat sezdim. Sanki bana acımıştı.
" Bana acıma polis. Zararlı çıkarsın."dedim bakışlarımı kaçırarak. Tam itiraz edicekken Aylanın elin deki bıçağı aldım ve yarama bastırdım. Benim yerime polis kendisi çığlık atdı. Ama benim kılım bile kıpırdamadı. Acımışmıydı?
Hem de fazlasıyla.
Ama canım yanarken bağırmak, bunu göstermek tarzım değildi. Zaten zamanın da çok bağırdım ama bir boka yaramadı. Canım yine yandı. Şimdi de bağırsam bir boka yaramaz.
Ertesi gün
Ayla ve Mert'i okula bıraktım. Araba kapısının kapanış ile arabayı çalıştırdım. Tam gaza basıcakken polis arabama bindi. Buna zaten çok sinir lenmiş kem bir de yüzün deki aptal sırıtma iyice sinirlerimi bozdu.
"Naber?" sırıtmasının bozmadan konuştuğun da iyi delirdim. Cevap vermek yerine gaza basdım. O, daha ne olduğunu anlamadan ani fren yapdım. Kafasını öne sert bir şekil de çarpdığın da sebebini bilmediğim halde gülemedim. Sanki benim canım yandı. Ama neden!?
Abbovvv abayımı yaktın lan polisciğe.
OHA İÇ SES. Sadece gülmedim.
Ama içim yandı dedin.
Sen benimi dinliyorsun.
İç sesin olduğum için maalesef canım.
İyi be
Polisin eli alnın da bana baktığını fark etdiğim de iç sesimle olan laf dalaşımı bitirdim. Zaten dövüş olsa her türlü ben deydi.
Yalan söylüyor
🤦🤦🤦🤦🤦
"Sevgilim niye böyle yaptın ama canım yandı"
"Beter ol inşAllah!"dedim bıkkınlıkla. Yine ses cihazını takmıştı. Ona polis olduğunu bildiğimi hatta planını bildiğimi söyledim ama adam yüzsüz anasını satayım.
" Ama bak kırıldım..." konuşmasını lafım değil ani gaza basmışım böldü. Bu sefer galiba aklı başına geldiki ellerini önüne siper etdi ve emniyet kemerini taktı.
Normal hızla yarim saat lik mesafe de bir deniz vardı. Ama ben sinirimi gaz dan çıkardığım için 10 dakika da orada olduk.
Sinirle araba dan indim. Hızla onun kapısına ilerledim. Kapıyı açdığım da şaşkınlıkla beni izleyen gözleri yok saydım. Kolunu tutduğum an bir hışımla onu dışarı atdım. Evet evet atdım.
Şaşkınlığını bırakmayan adamı bırakınca arabanın kapısını kitledim. Siniri geçmemiş hislerimin kontrol etdiği eller önce kulağın saki sinek büyüklüğün deki kulaklığa gitti. Sonra ise yakasının iç tarafın daki mikrafonu aldım. Her ikisini de ayağımla ezdik den sonra arabanın kapısını aştım.
Gaza basdığım da o, hâlâ arkam dan bana bakıyordu. Bir şeyler dank etmişki arka dan koştu. Ama çok geçti. Onu takmayıp patran denilen şerefsizin evine ilerledim. Dün polise çaktırma dan evini adresini bulmuşdum.
Onlar daha gerçek beni tanımıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Akşamlar soğuktur
حركة (أكشن)Hayatda kalma 17 yaşındaki bir genç kız. Yaşına göre yetişkin ve lider ruhlu. Bir gün hobi si haline getirdiği şey den nefret ediceği aklına bile gelmezdi. Ama belki gelecek onun fikrini değiştirir.
