Jeongin;
Akşam eve gelip alarmımı kurmayı unuttuğum için okula geç kaldım daha doğrusu hala yola çıkmadım bile,
üzerimi yarım yamalak giyindim saçımı ellerimle karıştırdım çantamı aldım ve çıktım.
Dakik biriydim aslında ama dünden sonra sersemlemiştim, yolda yürürken aklıma tam anlamıyla sıçtığım geldi.
Lan bugün deneme sınavı vardı hay sikeyim.
Telefonumu çıkarttım ve Jisung'a yazmaya başladım
Jeongin:
J
ii sıonav basşlafdı m geöç mi ksldım
My Jii♡:
Ne geç kalması alt tarafı 2 ders saçmalama
Jeongin:
J
nk zxaten geöç kaldom
My Jii♡:
Tamam tamam daha başlamadı 15dakika sonra başlayacakmış koşsan yetişirsin
Görüldü
Jisung'un söylediği 15 dakika lafını duyunca sevinmiştim koşa koşa okula anca yetiştim saate baktığımda sınavın başlamasına 5 dakika kalmıştı hemen sınıfıma çıktım ve sırama oturdum.
Jisung kulağıma eğilip "bravo şampiyon" soluk soluğa sırıttım ve kalemliğimi çıkarttım.
Sınav kitapçığı önüme gelince heyecanlanmıştım ama soruları yapmaya başladım.
Hyunjin;
Jeongin'i koşa koşa okula girerken gördüm, bu çocuğu ilk defa böyle geç kalırken görüyorum yani genelde bu saatlerde sırasında testini çözüyor oluyor farketmedim değil.
Herneyse bankta oturuyordum, Minho yanıma geldi ve -gene- Jisung hakkında konuşmaya başladı, tamam aşıksın seviyorsun da bu kadar enayisi de olma be kardeşim.
"Hyunjin beni dinle knk birinin beni dinlemesine ihtiyacım var" (yn:bu ben)
"Jisung dinlesin seni"
"Deneme sınavı var onun"
"O, Jeongin'le aynı sınıftaydı değilmi"
"Birincisi, 'o' değil Benim Jisung'um. ikincisi,evet aynı sınıftalar."
"Tamam"
Aklımda jeongin'in ne kadar stresli olabileceği geldi bir anda sonuç olarak ailesi onu doktor olması için zorluyor ve o da buna karşı gelemiyor gerçi benim de pek ondan farkım yok galiba..
Saat 12.50 öğle arası.
Kantinde bizimkilerle otururken gözüm nedensizce jeongin'i aradı fakat etrafta yoktu,yerimden kalktım bizimkilere birşey demeden kantinden ayrıldım.
Jeongin'in sınıfına çıktım orada yoktu ama Jisung sırasında oturuyordu.
"Hey Jisung! Jeongin nerede "
"Hyung büyük bir ihtimal ile ağlıyor beni asla yanına yaklaştırmaz, böyle durumlarda onu yalnız bırakmaya çalışıyorum."
"Nerede bulurum onu"
"Tuvalet ya da çatı "
"Tamamdır, sağol Jisung"
"Ne demek hyung"
İlk olarak tuvaletlere baktım ama orada yoktu demek ki çatı'da dedim kendi kendime, ne ara onu bu kadar önemser oldum ya da ne ara kendimi ona kaptırdım bilmiyorum sinir bozucu..
Çatıya çıktığımda kenarda ağlama sesleri duydum ve oraya yöneldim, karşımda hıçkıra hıçkıra ağlayan jeongin kalbime bir ağrı girmesine neden olmuştu.
Bir an bile düşünmeden gidip sarılmak istedim ama yapamazdım, ellerim cebimdeyken ona seslendim.
"Ne diye ağlıyorsun, çok gürültücüsün"
Kafasını kaldırıp kızarmış gözleri ve burnu ile bana baktı daha sonra ayağa kalktı ve özür diledi.
"Neden özür diliyorsun"
"Hem ses yaptığım için hem de.. Bunun için"
"Ne-"
Bana doğru yürüdü ve kollarını belime sardı, bunu yapacağını düşünmemiştim ama buna ihtiyacı var gibiydi.
Sanki sevgiye ihtiyacı vardı?
Kollarımla ona karşılık verdim.
"Beni sevmiyorsun hyung 4 yıl boyunca hiç sevmedin bence artık seni rahatsız etmemem gerekli"
Kollarını belimden çekti "4 yıl sana platonik olup seni rahatsız ettiğim için özür dilerim Hyung"
Ağzımı açıp tek kelime edemedim, yanımdan yavaşça gitti ve bende arkasından bakmakla yetindim.
Jeongin;
Ağlayarak merdivenlerden inmeye devam ediyordum tek istediğim şey eve gitmek ve okulda biraz ara vermekti, sınıfıma gittim jisung beni gördüğünde
"Hyunjin seni arıyordu" dedi.
Tamam anlamında kafamı salladım sonra da sınıftan çıktım ve yürümeye başladım.
Hala okul bahçesindeyken aklımda deneme sınavı vardı berbat geçti ve düşük bir puan alacağıma emindim birde annemin beni azarlayacağı gerçeği aklıma gelince daha da kötü oluyordum.
Durağa yürümekten vazgeçtim ve kimsenin yanımda olmadığı zamanlar gidip oturduğum bir ara sokak vardı oraya adımladım.
Geldiğimde büyük taşın arkasından sigara paketini çıkarttım.
(yn:nası herkes zort oldu demi eklfkepfle)
Bir dal aldım ve dudağımın arasına yerleştirdim, çakmağı paketin içinden çıkartıp yaktım ve yere oturdum.
Bu sigara işini çok sık yapmıyordum sadece gerçekten berbat hissettiğimde ve yanımda kimsenin olmayacağını anladığım zamanlarda..
Hwang Hyunjin:
Nerdesin?
Jeongin:
S
eni ne alakadar ediyor.
Hwang Hyunjin:
Merak ediyorum aptal
Jeongin:
E
tme o zaman gerizekalı
Hwang Hyunjin:
Jeongin nerdesin,söyle yoksa anneni arayacağım.
Jeongin:
Durağın oraya gel.
Görüldü.
Sigarayı ağzımdan alıp yere attım ayağımla ezdim,ve durağa yürümeye başladım.
Birkaç dakika yürüdükten sonra durakta beni bekleyen Hyunjin'in yanına gelmiştim bile.
"Nerede olduğunu neden söyleme- bi dakika sen sigara kokuyorsun"
"Aferin süper zeka"
"Neden asabisin bu kadar"
"Kendime kızgınım o kadar"
"Bizim eve gelsene "
"Ne "
"Salak, bu kokuyla annen farkeder sigara içtiğini, hem annem ve babam bugün evde yoklar"
"Anneme sormam gerekli"
"Sor ana kuzusu seni"
"Kes"
Cevap vermemişti, annemi aradım ve sordum o da hiç karşı çıkmadan olur dedi.
"Akşam sizdeyim."
