Legacies

𝑷𝒂𝒓𝒕 3

بعد از خداحافظی از اون پسر از ساختمون خارج شد. تصمیم گرفت پیاده تا خونه بره. با دقت به اسم خیابون ها نگاه میکرد و بالاخره بعد از نیم ساعت موفق شد به مقصد برسه. سونگمین و هیونجین خونه بودن و قرار شد چهار نفری باهم برن. به اصرار فلیکس مسیر رو پیاده رفتن، از نظر فلیکس محروم کردن چشماشون از همچنين منظره هایی واقعا جرم بود!

بعد از یه ربع پیاده روی رسیدن. جایی تقریبا وسط جنگل نیمکت های چوبی کنار هم به صورت دایره قرار گرفته بود و آتش کوچیکی وسط اونا قرار داشت.

فلیکس کنار هیونجین نشست. نگاهی به آدم های اطرافش کرد. دو دختر و پسری که خودشون رو هیلی و رابرت معرفی کرده بودن کنار هم نشسته بودن و روبه روش هم سونگمین و مینهو بودن. سونگمینی که دستش رو توی دستای مینهو گذاشته بود و سرش رو به شونه اش تکیه داده بود. لبخندی که روی لب های مینهو بود و نگاه های بی پروای سونگمین نشون میداد چقدر همو دوست دارن هیونجین هم مشغول کباب کردن سیب زمینی ها بود. نمیدونستن چند ساعت گذشته و چقدر باهم حرف زدن. جو اونجا به قدری صمیمی بود که فلیکس برای لحظه ای احساس غریبی بینشون نکرد. شادی و عشقی که توی اون جمع دیده میشد باعث میشه فلیکس تمام درد ها و مشکلاتش رو فراموش کنه خنده های ته دل همشون نشون میداد چقدر خوشحالن. اما توی اعماق قلب تک تکشون این شک وجود داشت که خوشی ها همیشه دائمی نیستن....

-خب فلیکس بگو ببینم تو چطوری تبدیل شدی؟

رابرت این رو گفت و بعد تعریف کرد که زمانی که اون و هیلی عاشق هم شدن دوتایی تصمیم گرفتن تا باهم تبدیل بشن تا بتونن برای همیشه کنار هم باشن.

هیون چینی به صورتش داد و گفت

-رومئو و ژولیت، امریکن ورژن

هیلی پس گردنی تو سرش زد و گفت

-خوبه که حداقل برای ما سر از عشق بود. خودت چی که حتی درست یادت نیست؟

-یادت نیست؟؟

هیون به چهره ی متعجب فلیکس نگاهی انداخت

- منو مینهو با هم تبدیل شدیم. نه که اصلا یادم نباشه فقط مدت زیادی از اون موقع گذشته

-پس همتون کم سن و سالین...

هیلی اولین نفری بود که یه حرف اومد.

-تقریبا. منو رابرت 2 ساله تبدیل شدیم.

رابرت ادامه داد

- در واقع پیر پاتالای جمعمون فقط مینهو و جین ان که فکر کنم بالای دویست باشن

195-

200-

دوتایی همزمان با هم جواب دادن که فلیکس متعجب رو به هیون گفت

-مینهو پنج سال ازت بزرگتره؟

- اره متاسفانه.

- خب ظاهر منم جزو اونام. من از بدو تولد خون آشام بودم. در واقع درست تر اینه که از شکم مادرم.