Dhian
"Hope kamusta kana?".
"Ilang taon din tayong di nagkita ah!".
Alam ko naman na masaya ka na ngaun!".
"Wag mo akong alalahanin! Ok na ako ngaun!".
Ilang taon na rin ang lumipas ng namatay si Hope sa tabi ko. Sobrang sakit kasi wala man lang ako nagawa. Akala ko nga di ko kakayanin eh.
Dito ako ngayon sa puntod niya. Simula kasi ng pagkalibing niya. Pumunta ako ng ibang bansa para makalimot at ituon sa ibang bagay ang atensyon ko. Naging ok naman ako nung nandun ako. Kasi iniisip ko na malulungkot siya kapag makita niya akong miserable.
Bumalik ako ulit dito sa pinas. Para balikan siya at sabihing ok na ako!. Na maayos na ako ngaun!.
"Alam ko na nagtatampo ka sa akin dahil ngaun lang ako ulit bumalik! Pero nandito na ako ulit bumalik para sayo!...
Di man naging happy ang ending naming dalawa atleast naging masaya naman ang mga sandaling nagkasama kami. Yun siguro ang alaalang itatanim ko sa puso at isip ko. At di na yun mabubura.
Kaya kung nasan ka man ngaun Hope, sana masaya ka na dyan!...
Dahil ako sobrang naging masaya dahil minahal ko ang isang tulad mo!...
I love you, My Hope!...
(Hay! Naiiyak ako tenk u guyz♥)
BINABASA MO ANG
My Hope
Short StorySa ating buhay di natin inaasahan ang mangyayari. May mga taong darating at may aalis din. Di natin alam kung sino ang nakatadhana sa atin. Kaya dapat lagi tayong handa sa mga di inaasahang mangyayari. Tunghayan ang kwento ni Dhian at Hope!
