Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu hayatta çok değer vermek te yanlış bir şeydi.
Her şeyin fazlası zarardı kesinlikle. Fazla yemek yemenin, fazla su içmenin, fazla değer vermenin, ve fazla boşluğa bırakmanın. Her şeyin fazlası zarardı.
Fakat hiç bir insan bunun bir orta yolunu bulamamıştı.
Ya fazla seviyorlardı, ya da fazla boşluyorlardı. Ya fazla yemek yiyorlardı ya da az.
Kimse normal değildi. Ben normal biriyim diyen herkes anormaldi aslında.
Melis ve ben. Biz iki kız kardeştik.
Bize gerçek bir anne- baba kavramı fazlaydı.
İkimiz bu yaşımıza kadar birbirimizin annesi, babası, ablası, kardeşi, kısacası her şeyi olduk.
Biz iki kız kardeş, biz bu yaşımıza kadar birbirimizin her anında yanında olduk.
Ne anne aradık bir zamandan sonra ne baba.
Ne bir sevgi dilendik birinden ne de muhtaç ettik birbirimizi kimselere.
Yettik ikimiz kendimize.
Ağladığımız zamanlarda geldik birbirimizin omzunda ağladık, güldüğümüz zamanlarda geldik birbirimizin kollarında güldük. Beraber keşfettik, beraber deneyimledik.
Başarı nedir?, başarısızlık nasıl bir duygudur?, heyecan nasıl bir histi?.
Her anımız da beraberdik kısacası.
18 yaşındaydık daha, fakat yaşadıklarımız, gördüklerimiz bizi sanki 50 yaşında ki bir insanın yorgunluğuna itiyordu.
Üniversite de daha ilk yılımızdı. Melis hep istediği bölümü yani bilgisayar programcılığı bölümünü kazanmıştı.
Ben ise gitmemiştim üniversiteye, gidememiştim daha doğrusu.
Birisinin çalışması gerekiyordu çünkü, birimizin ikimiz içine çabalaması gerekiyordu.
Bu yaşımıza kadar ikimiz de devlet yurdun' da büyümüştük.
Sevgili anneciğimiz bizi 4 yaşında bırakmıştı buraya.
Yüktük ona, iki tane küçük kız çocuğu yük olmuştu koskoca kadına.
Ama sonra' dan evlendiği ayyaş kocasının çocuklarına bakmak hiç te zor gelmemişti ona. El bebek gül bebek bakmıştı onlara.
Kendi öz çocuklarına yurda verip bir ayyaşın çocuklarına bakmayı seçmişti.
Keyfi bilirdi.
Öz babamız mı?
Ah o tam bir muammaydı.
Bizi öğrenince çekip gitmiş, istememiş yani bizi. Çok sevgili anneciğimiz bize öyle söylemişti.
