Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatın bizi tepetaklak etmek için her zaman bir planı olduğunu bilirdim hep.
Fazla mutluluğun bir zaman sonra gözyaşı olacağı belliydi de hep.
Çok gülen çok ağlarmış misali.
Melis'e bu yaptığını elbet soracaktım.
Ben hayır dediğim halde benim kararıma saygı duymayıp kafasının dikine gitmesini illa ki soracaktım.
Şimdi Alperen ile beraber karşımızda bulunan dört erkeğe bakıyorduk.
Babam olduğunu söyleyen adam ise gülümsemeye devam ediyordu.
-Bir yanlış anlaşılma var sanırım, benim babam yok' dedim soğuk ve sert tutmaya çalıştığım ses tonuyla.
Karşımda ki adamın gözlerinde bir şeyler kırılırken benim bu duruma müdahale etme gibi bir niyetim olmadı.
-Bak, evet garip bir durum ama bize bir şans ver. Gel şurada biraz konuşalım.' dedi arkada duran gençlerden birisi.
-Bakın konuşmaya gerek yok bence. Ben aradığınız kişi değilim. Şimdi müsaade ederseniz gitmem gerek.' dedim ve bir adım sola kayarak yoluma devam etmeye çalıştım.
Ama dediğim gibi çalıştım sadece.
Çünkü önümde ki amca da benimle beraber sola doğru kaymış ve bir kez daha önümü kesmişti.
-Lütfen, lütfen sadece biraz konuşalım. Evet karmaşık bir durum, zor bir durum ama lütfen bana bir şans ver. Çünkü senin için ne kadar zor bir durumsa benim için bizim için de bir o kadar zor bir durum kızım' dedi arkasın da ki gençleri işaret ederek.
Kızım...
Bana kızım demişti değil mi?
Bu zamana kadar hiç duymadığım bir cümlenin benim için bu kadar acı verici olacağını tahmin edemezdim.
Kızım...
Bana çok uzak bir kelimeydi bu.
-Kusura bakmayın ama benim için zor veya karmaşık bir durum değil bu. Az önce de söyledim benim bir ailem yok. Şimdi izin verirseniz gitmek istiyorum' dedim ve hızla oradan uzaklaşmaya başladım.
Arkamdan Alperen'in geldiğini hissedebiliyordum.
Ve tabi onların da.
-Melin' Alperen'in sesini duymam ile yavaşladım ve onun bana yetişmesini bekledim.
Bir kaç saniye sonra bana yetişince bu sefer ikimiz yan yana yürümeye başladık.
Sessiz ve gergin bir şekilde.
Alperen'in burada kalmasına sevinemeden yaşadığım şok oldukça dehşet vericiydi.
