★
Oboje są przekonani, że połączyło ich uczucie nagłe. Piękna jest taka pewność, ale niepewność jest piękniejsza.
Oboje zaczęli nowe życie dokładnie rok temu.
Lee Felix siedemnastolatek z szczęśliwym nastawieniem do każdych mijający...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Only eyes
1Czerwca 2.40PM
__________
— Wpadłem na pomysł, aby iść dzisiaj do kina. Felix Powinien lepiej poznać się z resztą. – Odezwał się Han wychodząc z szatni, aby następnie udać się do następnej.
— Odpadam. – Mruknął Gyu.
— Jeśli powiesz, że idziesz do babci, musisz wiedzieć, że nie uwierzę. – Wskazał na niego palcem zwalniając kroku.
— Będziesz mi to wypominać do końca życia, prawda? – Spytał z westchnieniem.
— Gyu, okłamałaś nas i poszedłeś na randkę z Yeonjunem! – Wyrzucił rękę.
— Szliście za nami w krzakach! – Zatrzymał się.
— To urocze. – Burknął nagle In.
Han skrzywił się, a reszta przeniosła wzrok na młodszego z wyrazem niezrozumienia.
— Urocze? Jeszcze nie tak całkiem dawno temu mówiłeś, że miłość jest obrzydliwa. – Mówił Han zaczynając iść w stronę szatni.
— Są wyjątki, poza tym zobacz jak się poświęcił, aby iść na randkę. – Wzruszył ramionami. Beomgyu jęknął płaczliwie.
— Wyjście z przyjacielem! Powtórz Jeongin.
— Randka z przyjacielem. – Powiedział szybko, następnie uciszając chłopaka dłonią, przysunął się do Felixa. — A ty Lee? Idziesz z nami do kina?
— Chciałbym, jednak obiecałem Jeno, że pogramy razem. – Skłamał. W środku błagał, aby rysy jego twarzy nie zdradziły go, gdy pierwszy raz od dawna mówi małe kłamstewko.
Od zawsze nie potrafił kłamać i nie lubi tego robić. Wyrzuty sumienia jakie czuje, gdy tylko z jego ust wypadnie nie winne kłamstewno, jest nie do pomyślenia.
— Jeno mówił, że krzyczałeś do poduszki. – Zaśmiał się Han. — Wciąż zastanawiam się nad twoim opętaniem.
— Rozmawiałeś z nim? – Zaskoczony uchylił lekko usta.
— I to ile razy. – Machnął dłonią.
— Nie wiem czy chce wiedzieć dlaczego.
— Racja, im mniej wiesz tym lepiej. – Uśmiechnął się szeroko, gdy tylko złapał kluczyk od szafki, aby następnie wpakować tam nie potrzebne już książki.
